دانشمندانی از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، نانوکاوشگر‌های هوشمندی بنام نانومرجان‌ها را خلق کرده‌اند که ممکن است روزی برای مقابله با سرطان در جستجوی انتخابی و تخریب سلول‌های توموری و نیز ارائه گزارش از وضعیت عملیات، مورد استفاده قرار گیرند.
توسعه حسگرهای نانومرجانی جهت هدفگیری سرطان
دانشمندانی از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، نانوکاوشگر‌های هوشمندی بنام نانومرجان‌ها را خلق کرده‌اند که ممکن است روزی برای مقابله با سرطان در جستجوی انتخابی و تخریب سلول‌های توموری و نیز ارائه گزارش از وضعیت عملیات، مورد استفاده قرار گیرند.
چیزی که تاکنون گمشده بوده‌است، مکانیسمی است که بتوان از این گونه نانوکاوشگر‌ها نه تنها در یافتن سلول‌های سرطانی بلکه در ارسال اطلاعات به محض اتصال به هدف، استفاده کرد. اکنون گروهی از دانشگاه کالیفرنیای برکلی توانسته‌اند چنین نانوکاوشگر‌های چندکاره را خلق کرده و آنها را نانومرجان نامگذاری کنند.
نوآوری این کار در ترکیب مواد مختلف برای ساخت یک کاوشگر منفرد است- طلای ناصاف در یک طرف و پلی استایرن صاف در طرف دیگر. اسم این نانوکاوشگر جدید از مرجان‌های طبیعی دریایی الهام گرفته شده است که از سطوح ناصاف برای افزایش گیراندازی نور و غذا استفاده می‌کنند.
طرف حسگری این نانومرجان‌ها به تکنیکی به نام طیف‌سنجی رامان تقویت یافته- سطحی (SERS) تکیه دارد، که از مزیت تحریکات الکترومغناطیسی ایجاد شده به هنگام تماس مولکول‌ها با سطوح ناصاف فلزی مانند طلا استفاده می‌کند. این مولکول‌ها وقتی تحت تابش نور لیزری قرار می‌گیرند، تولید نوساناتی می‌کنند که می‌توانند در فرکانس‌های مشخصی تشدید شوند و بدینگونه حضور خود را به دانشمندان اعلام کنند.
این محققان با پوشش دادن سطح پلی‌استایرن با پادتن‌هایی که گیرنده فاکتور رشد جلدی انسانی ۲ (HER-2) را مورد حمله قرار می‌دهند، این مفهوم را نشان دادند. این پادتن یک هدف شناخته شده در درمان سرطان است، زیرا در اشکال تهاجمی سرطان سینه بیش از حد ظاهر می‌شود. آنها با تصاویر میدان درخشان و فلورسانت ثابت کردند که نانومرجان‌ها به سلول‌های سرطان سینه با گیرنده‌های HER-2 چسبیده‌اند، در حالیکه آزمایش‌های کنترلی نشان دادند که هیچگونه پیوندی با سایر پادتن‌ها و نیز سلول‌های فاقد HER-2، اتفاق نیافتاده است.
لوک لی از دانشگاه کالیفرنیا گفت: “این به ما نه تنها اجازه تحویل دارو بلکه مشاهده جواب آن در زمان واقعی در یک سطح زیر-سلولی را خواهد داد”.
نتایج این تحقیق در مجله‌ی Small منتشر شده‌است.
