دانشمندان دانشگاه فلوریدا نانوذرات جدیدی توسعه داده‌اند که می‌تواند تشخیص سرطان و دارورسانی را بهبود بخشد. این نانوذره، که مایسل (micelle) نام دارد و از خوشه‌ای از مولکول‌ها به نام آپتامر ساخته می‌شود، به آسانی تومورها را شناسایی می‌کند و قویاً با آنها تشکیل پیوند می‌دهد.
نانوذرات جدید در آشکارسازی سرطان و دارورسانی
دانشمندان دانشگاه فلوریدا نانوذرات جدیدی توسعه داده‌اند که می‌تواند تشخیص سرطان و دارورسانی را بهبود بخشد. این نانوذره، که مایسل (micelle) نام دارد و از خوشه‌ای از مولکول‌ها به نام آپتامر ساخته می‌شود، به آسانی تومورها را شناسایی می‌کند و قویاً با آنها تشکیل پیوند می‌دهد. همچنین دارای خواصی است که به آن اجازه می‌دهد تا به آسانی وارد سلول‌ها شود و در مطالعات درون‌سلولی و دارورسانی مورد استفاده قرار گیرد.
یانرونگ وو از دانشگاه فلوریدا گفت: “این خیلی مهم است، زیرا می‌توانیم دارو را به آپتامر متصل کرده و وارد سلول نماییم”.
در معالجاتی که شامل هدف‌گیری سلول‌های معیوب هستند، این نانومایسلها می‌توانند در کاهش آسیب به سلول‌های سالم، حتی در غلظت‌های بالای شیمی درمانی، مفید واقع شوند. روش‌های فعلی در حین از بین بردن سلول‌های توموری، اغلب موجب تخریب سلول‌های سالم نیز می‌شوند.
آپتامرها، عناصر سازنده این نانومایسلها، رشته‌های کوتاهی از DNA هستند که می‌توانند بر اساس تطبیق شیمیایی معینی، سایر مولکول‌ها را شناسایی نمایند. در تست‌های قبلی دارورسانی، آپتامرها فقط می‌توانستند تعداد محدودی مولکول را به خود متصل کنند و بعضی مواقع نمی‌توانستند به طور موثر سلول‌های توموری را شناسایی نمایند. اکنون این پژوهشگران، با مهندسی مجدد این مولکول‌ها توانستند سودمندی آنها را برای مطالعه ریست‌پزشکی محیط‌های آبی داخل بدن افزایش دهند.
آنها مولکول‌های آپتامر را به طور موثری به یک سیستم مرکب برای دارورسانی و تشخیص مولکولی تبدیل کردند که ترکیبات غیرقابل‌حل در آب، مانند داروها در سلول‌ها، را با کپسوله کردن آنها در داخل یک ساختار قابل‌حل در آب، محافظت می‌کند.
برای انجام این کار، گروه مذکور یک دم آب‌دوست به آپتامرها وصل کرد. مولکول‌های جدید با قرار گرفتن در کنار همدیگر به گونه‌ای که دم‌هایشان به هم فشرده شود، تشکیل نانومایسلی می‌دهند، که فقط قسمت آب‌دوست ساختار آن قابل مشاهده است. در این حالت، این نانومایسل می‌تواند عامل‌های غیرقابل‌حل در آب، مانند داروها، را در درون خود حفظ کند و به راحتی از طریق سطح آب‌دوست خود وارد سلول شود.
در تست‌هایی که دارای شرایط فیزیولوژیکی بودند، این نانومایسلها نسبت به پروب‌های مولکولی تنها، بسیار موثرتر ظاهر شدند. این مایسل‌ها پیوند قوی‌تری با سلول‌های هدف ایجاد می‌کنند. این می‌تواند منجر به تشخص سریع‌تر و آسان‌تر زیست‌نشانگرهای بیماری‌هایی مانند سرطان شود.
نتایج این تحقیق در مجله‌ی Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
