ساخت نانوساختارهای نیکلی با همکاری محققان ایرانی و استرالیایی

محققان دانشگاه ارومیه با همکاری پژوهشگران استرالیایی، به روشی ساده و ارزان قیمت برای ساخت نانوساختارهای نیکلی دست یافتند.

محققان دانشگاه ارومیه با همکاری پژوهشگران استرالیایی، به روشی ساده و ارزان قیمت
برای ساخت نانوساختارهای نیکلی دست یافتند.

دکتر رضا امامعلی سبزی، عضو هیئت علمی گروه شیمی دانشگاه ارومیه با همکاری دوستان
استرالیایی خود در پژوهشی به ساخت نانوساختارهای مختلف از فلز نیکل و نیکل
هگزاسیانوفرات» پرداخته است.

وی در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه‌ی توسعه‌ی فناوری نانو گفت: «از آنجا که
نیکل هگزاسیانوفرات توانایی مبادله‌ی کاتیون‌های تک ظرفیتی را دارد، بنابراین بررسی
امکان ساخت این ترکیب در اندازه‌ی نانوساختار و استفاده از آن به‌عنوان نانوسوییچ
می‌تواند در ساخت نانوابزارها بسیار مهم باشد».

او گفت: «تهیه نانوساختارهای نیکل و نیکل هگزاسیانوفرات با روشی علمی و مقرون به
صرفه با همکاری کریشنا کانت و دکتر دوسان لوسیک صورت گرفته‌است. عدم نیاز به ابزار
و تجهیزات گران قیمت و همچنین قابل کنترل بودن اندازه‌ی قطر و طول نانوساختارها از
مزایای تهیه‌ی نانوساختارها با این روش به‌شمار می‌آید. جزئیات بیشتر در رابطه با
این تحقیق را در مجله‌ی Electrochimica Acta (جلد ۵۵، صفحات ۱۸۳۵- ۱۸۲۹، سال ۲۰۱۰)
منشر نمودیم».

دکتر امامعلی سبزی در رابطه با روش ساخت نانوساختارهای نیکلی گفت: «ابتدا ورق
آلومینیمی را با روش آندی کردن به‌صورت غشای آلومینا تبدیل کرده و بعد از برداشتن
لایه‌ی آلومینیم از پشت غشا و باز کردن انتهای نانولوله‌ها، از آلومینای حاصل به‌عنوان
قالب در ساخت نانوساختارها استفاده نمودیم. بدین منظور، قسمت تحتانی غشا را با
استفاده از یک لایه‌ی نازک طلا به صورت هادی درآورده و از آن به‌عنوان یک الکترود
کار، استفاده نمودیم. سپس با اعمال پتانسیل احیایی مناسب در محلول نیکل، ترسیب نیکل
در درون حفرات آلومینا را انجام دادیم. با حل نمودن باقیمانده‌ی غشا، نانوساختارهای
حاصل از نیکل را به روش الکتروشیمیایی به نانوساختارهای نیکل هگزاسیانوفرات تبدیل
کرده و رفتار الکتروشیمیایی نانوساختارها را نیز بررسی نمودیم».

وی در پایان خاطر نشان کرد که در حالت کلی از این ساختارها می‌توان در ساخت
نانوابزارها استفاده کرد.