محققان دانشگاه استنفورد موفق به ساخت حسگری شدند که قادر به شناسایی دقیق آنیون‌های سیانید در محیط آبی است.
ساخت حسگر بسیار دقیق برای شناسایی سیانید در آب
محققان دانشگاه استنفورد موفق به ساخت حسگری شدند که قادر به شناسایی دقیق آنیون‌های سیانید در محیط آبی است. وجود مواد فلزی سنگین مانند جیوه و سرب در آب‌های آشامیدنی بسیار خطرناک است؛ اما آنیون‌هایی نظیر سیانید بسیار مرگ‌بارترهستند؛ زیرا خیلی سریع سیستم عصبی را تحریک و باعث مرگ می‌شوند. پژوهشگران چینی موفق به ساخت حسگرهای نسبتاً ساده، ارزان و زیست‌سازگاری شده‌اند که می‌تواند با دقت بسیار بالایی سیانید موجود در آب را شناسایی کند.
برخلاف حسگرهای شیمیایی نوری رایج، این حسگرها ساختار ساده‌ای داشته و بی‌نیاز از دستگاه‌ها و مواد آلی پیچیده‌اند. از دیگر مزایای این دستگاه امکان استفاده‌ی مستقیم آن در محیط آبی است. این گروه تحقیقاتی نشان داد که با این حسگر جدید می‌توان غلظت سیانید را ۱۴ برابر کمتر از میزان مجازی آن ـ که سازمان WHO تعیین کرده (۰٫۰۷ میلی گرم در لیتر) ـ شناسایی کرد.
این حسگر بر پایه‌ی کم-نور کردن تابش فلورسانس نانوذرات طلا کار می‌کند و مستقیماً درون محیط آبی قرار می‌گیرد و نیازی به حلال‌های کمکی ـ که غالباً مواد آلی سمی هستند ـ ندارد. نانوذرات طلا از دسته مواد فلورسانسی محسوب می‌شوند که برخلاف رنگ‌های معمولی و دیگر کروموفورهای آلی نسبتاً پایدارند. نانوذرات طلا برخلاف نیمه‌هادی‌ها با آلبومین سرم گاوی (BSA) پایدار شده، سمیت بسیار کمی دارند. از همه مهم‌تر این که شدت تابش در آنها به اندازه‌ی ذرات بستگی دارد و برای استفاده از سیستم‌های حسگری نانومقیاس مناسب هستند.
برای ساخت این حسگر محققان نانوخوشه‌های طلای پایدارشده‌یموجود روی آلبومین سرم گاوی را به کار گرفتند که در محلول آبی و در معرض تابش فرابنفش به رنگ قهوه‌ای تیره هستند. اگر به این محیط، آنیون سیانید اضافه شود نانوذرات با تابش اشعه‌ی فرابنفش بی‌رنگ دیده می‌شود.
