نوعی داربست نانوساختار سرامیکی با استفاده از استخوان گاو به همت پژوهشگران دانشگاه صنعتی اصفهان با روشی ارزان تهیه شده‌است.
تولید داربست‌های استخوانی در دانشگاه صنعتی اصفهان
نوعی داربست نانوساختار سرامیکی با استفاده از استخوان گاو به‌همت پژوهشگران دانشگاه صنعتی اصفهان با روشی ارزان تهیه شده‌است.
مهندس فریبرز توانگریان، به روشی نو برای ساخت داربست سرامیکی نانوساختار دوفازی هیدروکسی آپاتیت/ بتا تری‌کلسیم فسفات از استخوان طبیعی دست یافته است.
مهندس توانگریان، در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه توسعه فناوری نانو گفت: «این پژوهش، روشی بسیار جدید، ارزان‌قیمت و اقتصادی برای تولید نوعی داربست استخوانی ارزشمند مورد استفاده در صنایع پزشکی و مهندسی بافت را ارایه می‌کند».
محدودیت کاشتنی‌های متخلخل، لزوم وجود تخلخل‌هایی با قطری حداقل برابر با ۱۰۰ میکرومتر است، تا مویرگ‌ها بتوانند یک منبع خونی برای بافت‌های همبند رشد کرده فراهم نمایند.
مهندس توانگریان با بیان این مطلب که «بافت‌های رگ‌دار در تخلخل‌های کمتر از ۱۰۰ میکرومتر ظاهر نمی‌شوند»، افزود: «استفاده از داربست‌های استخوانی نشأت گرفته از استخوان گاو که این نیاز اساسی را برآورده می‌سازند، مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. سرامیک کلسیم فسفات دو فازی که متشکل از دو فاز هیدروکسی آپاتیت و بتا تری‌کلسیم فسفات است گزینه‌ای مناسب برای جایگزینی ضایعات استخوانی است. استخوان اولیه مورد استفاده به دلیل دارا بودن ترکیب شیمیایی نزدیک به ترکیب شیمیایی استخوان، مورد توجه خاصی قرار گرفته و در کاربردهای دندانی و استخوانی به‌کار می‌رود».
در این پژوهش داربست نانوکریستالی کلسیم فسفات در محلول حاوی یون فسفر غوطه ور می گردد. یون فسفر در استخوان اسفنجی، دوپ شده و سپس با هیدروکسی آپاتیت واکنش داده و تولید بتا تری‌کلسیم فسفات می کند. ترکیب فاز کریستالی استخوان کلسینه شده در نتیجه‌ی اضافه شدن مقادیر مختلف یون فسفر در طی زمان‌های مختلف غوطه‌وری حاوی مقادیر مختلفی از فاز بتا تری‌کلسیم فسفات بوده، به گونه‌ای که با افزایش زمان غوطه‌وری، میزان فاز بتا تری‌کلسیم فسفات افزایش می یابد. به کمک این روش می‌توان داربست‌های نانوکریستالی کلسیم فسفات دو فازی هیدروکسی آپاتیت/ بتا تری‌کلسیم فسفات را با درصدهای مختلفی از فاز بتا تری‌کلسیم فسفات برای کاربردهای گوناگون تولید نمود.
از این محصول می‌توان در صنایع پزشکی و در کاربردهای مهندسی بافت و به‌عنوان پرکننده عیوب استخوانی استفاده کرد.
جزئیات این پژوهش -که با راهنمایی دکتر رحمت‌الله عمادی و همکاری مهندس سید ایمان روحانی اصفهانی انجام شده- در مجله‌ی Materials Letters (جلد ۶۴، صفحات ۹۹۶- ۹۹۳، سال ۲۰۱۰) منتشر شده‌است.
