گروهی از محققان روش جدیدی ابداع کردهاند که از میکرودیسکهای آهن-نیکل که با طلا پوشیده شده و به پادتنهای جستجوگر سرطان مغز اتصال یافتهاند، برای مبارزه با سرطان بهره میبرد. آنها با یافته جدید خود دنیای علوم مواد و تحقیقات سرطان را تکان دادهاند.
راهکاری جدید و شگفتآور در مبارزه با سرطان
محققان آزمایشگاه ملی آرگون و مرکز پزشکی دانشگاه شیکاگو با یافته جدید خود دنیای علوم مواد و تحقیقات سرطان را تکان دادهاند. تحقیقات آنها روی جلد مجله Nature Materials منتشر شده است.
درمان سرطان مغز با استفاده از روشهای معمول درمان سرطان بسیار دشوار است، بنابراین دانشمندان به دنبال راههای دیگری خارج از محدوده پزشکی استاندارد و در محدوده نانومواد بودهاند تا این نوع خاص از سرطان را درمان کنند.
اِلِنا روژکوا، دانشمند علوم نانو در مرکز مواد نانومقیاس آزمایشگاه آرگون میگوید: «مأموریت ما توسعه مواد جدید هوشمند با ویژگیهای منحصر به فرد است. این تلاشها به سوی بهبود کیفیت ملی زندگی، از جمله ایجاد فناوریهای پزشکی جدید جهتدهی شدهاند».
این گروه از محققان روش جدیدی توسعه دادهاند که از میکرودیسکهای آهن-نیکل که با طلا پوشیده شده و به پادتنهای جستجوگر سرطان مغز اتصال یافتهاند، برای مبارزه با سرطان بهره میبرد. این میکرودیسکها نمونهای از مواد نانومغناطیسی هستند که میتوانند برای روبش مکانیک سلولی و فعالسازی کانالهای یونی حساس مکانیکی و همچنین پیشبرد درمانهای سرطان به کار روند.
سلولهای سرطان پس از نشانگذاری توسط این نانودیسکها و قرار گرفتن در معرض یک میدان مغناطیسی نوری، خود را از بین می برند. این دیسکها یک حالت پایه چرخشی-حلقوی دارند و تا زمانی که میدان مغناطیسی متغیری به آنها اعمال نشود، به صورت ساکن روی سلول سرطانی آرام میگیرند. زمانی که چنین میدانی به این دیسکها اعمال شود، حلقهها جابهجا شده و یک نوسان ایجاد میکنند. انرژی حاصل از این نوسان به سلول منتقل شده و مرگ سلولی برنامهریزی شده یا «خودکشی سلولی» را کلید میزند.
از آنجایی که پادتنها فقط به سلول های سرطانی متصل میشوند، در نتیجه سلولهای سالم اطراف دستنخورده باقی میمانند. این امر موجب میشود بر خلاف روشهای درمانی دیگری همچون شیمیدرمانی و اشعهدرمانی، این روش هیچ اثر جانبی روی سلولهای سالم نداشته باشد.
والنتین نووساد یکی دیگر از پژوهشگران این کار میگوید: «ما از ادغام علوم مواد و علوم زیستی بسیار هیجانزده هستیم، اما هنوز در آغاز این راه قرار داریم. برنامهریزی ما این است که به زودی آزمایش روی نمونههای حیوانی را آغاز کنیم، اما هنوز تا بررسیهای انسانی چندین سال فاصله داریم. هنوز همه چیز آزمایشی است».
علاوه بر بررسیها و تحقیقات ادامهدار روی این روش درمانی، دانشمندان باید هرگونه اثر جانبی ناشی از آن را که تاکنون در نمونههای آزمایشگاهی دیده نشده است، مطالعه نمایند.