سیستم تحویل دارو با نانواسفنج‌ها

یک سیستم جدید دارورسانی که براساس ماده جدیدی به نام نانواسنفج کار می‌کند، هنگامی که با داروی ضدسرطان پر شود می‌تواند سه تا پنج برابر نسبت به تزریق مستقیم در کاهش رشد تومور موثرتر باشد.

یک سیستم جدید دارورسانی که براساس ماده جدیدی
به نام نانواسنفج کار می‌کند، هنگامی که با داروی ضدسرطان پر شود می‌تواند
سه تا پنج برابر نسبت به تزریق مستقیم در کاهش رشد تومور موثرتر باشد.

برای تجسم این سیستم دارورسانی، فرض کنید که اسفنج‌های ریزی با اندازه تقریبی
یک ویروس ساخته و آنرا با دارو پر کرده و سپس رابط‌های شیمیایی ویژه‌ای، که
ترجیحاً به نقاط ویژه‌ای بر روی سطح سلول توموری پیوند می‌خورند، ضمیمه آنها
کرده و درنهایت آنها را به بدن تزریق کرده‌اید. این اسنفج‌های ریز در داخل
بدن به گردش درمی‌آیند تا اینکه به سطح یک سلول توموری رسیده و به آن می‌چسبند
(یا به داخل آن مکیده می‌شوند) و با یک روش پیش‌بینی شده و قابل کنترل محتوای
دارویی خود را آزاد می‌کنند.

 

 
بیضی‌های
قرمز نشاندهنده محموله دارویی است که حمل می‌شود و پپتیدهای متصل شده به سطح
باعث ایجاد ارتباط بین ذره و سطح تومور می‌گردد.
 
سیستم‌های دارورسانی هدف‌گیری شده از این نوع
دارای چندین امتیاز اساسی هستند، زیرا به جای آنکه دارو به طور گسترده‌ای در
تمام بدن پخش شود فقط در تومور آزاد می‌گردد و باعث می‌شود که حتی در غلظت
کم، تأثیر زیادی داشته باشد. اثرات جانبی مضر مربوط به آنها نیز خیلی کم است
زیرا مقادیر کمتری از دارو در تماس با بافت‌های سالم قرار می‌گیرد.

اوا هارث از دانشگاه واندربیلت می‌گوید: “ما اسم این ماده را نانواسفنج گذاشته‌ایم
ولی در واقع به یک شبکه یا چارچوب سه بعدی شباهت بیشتری دارد. ” ستون فقرات
آن یک پلی استر طویل می‌باشد. مولکول‌های کوچکی به نام رابط‌های عرضی نیز به
آن اضافه می‌شود که مانند قلاب‌های کوچک عمل می‌کنند و قسمت‌های مختلف پلیمر
را به هم وصل می‌نمایند. هدف نهایی، شکل‌گیری ذرات کروی شکلی است که سرشار
از حفره هستند و مولکول‌های دارو می‌توانند در آنها ذخیره گردند. پلی استر
یک ماده زیست‌تجزیه‌پذیر است و به تدریج در بدن از بین می‌رود. با این کار،
داروی ذخیره شده در آنها به روش پیش‌بینی شده‌ای آزاد می‌شود. آزادسازی پیش‌بینی
شده یکی از مزایای بزرگ این سیستم است.

یکی دیگر از مزایای آن به قابل حل بودن این ذرات نانواسفنجی در آب مربوط می‌شود.
این خاصیت کپسوله کردن داروهای ضد سرطانی که آب‌گریز بوده و به سادگی در آب
حل نمی‌شوند، در این نانواسفنج‌ها را ممکن می‌سازد.

این محققان نتایج خود را در مجله‌ی Cancer Research منتشر کرده‌اند.