مطالعه‌ای که اخیراً توسط محققان آمریکایی انجام شده است نشان می‌دهد نانوذرات طلای رادیواکتیو تنها به سلول‌های سرطانی حمله کرده و از آسیب زدن به سلول‌های سالم که یکی از معایب روش‌های درمانی فعلی است، ممانعت می‌کنند.
مبارزه با تومور سرطانی با نانوذرات رادیواکتیو طلا
مطالعه‌ای که اخیراً توسط محققان آمریکایی انجام شده است نشان می‌دهد نانوذرات طلای رادیواکتیو تنها به سلول‌های سرطانی حمله کرده و از آسیب زدن به سلول‌های سالم که یکی از معایب روش‌های درمانی فعلی است، ممانعت می‌کنند.
یکی از مزایای استفاده از نانوذرات به‌عنوان عوامل رسانشی در درمان سرطان این است که این ذرات تنها به سلول‌های سرطانی حمله کرده و از آسیب زدن به سلول‌های سالم که یکی از معایب روش‌های درمانی فعلی است، ممانعت می‌کنند. به لطف نتایج حاصل از مطالعه‌ای که در آن موش حامل تومور با نانوذرات رادیواکتیو طلا مورد درمان قرار گرفته است، این مزیت به اجرایی شدن نزدیک‌تر شده است. نتایج این مطالعه که رهبری آن را کتش کاتی و راگورامان کانان هر دو از دانشگاه میسوری در کلمبیا بر عهده داشته‌اند، در مجله Nanomedicine منتشر شده است.
در این مطالعه گروه دکتر کاتی با استفاده از ایزوتوپ رادیواکتیو طلا-۱۹۸ نانوذرات طلا را تولید نمودند. سپس نانوذرات سنتز شده را با گلیکوپروتئین صمغ عربی پوشش دادند تا نانوذرات زیست‌سازگاری تولید نمایند که می‌توانند با جریان خون حرکت کرده و در تومورها تجمع نمایند. مطالعات انجام شده نشان دادند که نانوذرات تزریق شده به بدن موش حامل تومور پروستات انسانی تنها درون تومور تجمع نموده و نشت بسیار کمی به بافت‌های دیگر پیدا می‌کنند.
موش‌های حامل تومور انسانی که تنها یک بار مورد تزریق این نانوذرات قرار گرفتند، ۳ هفته تحت مطالعه قرار گرفتند. پس از این مدت، اندازه تومور در این موش‌ها نسبت به اندازه تومور در موش‌هایی که نانوذرات غیررادیواکتیو روکش‌دهی شده با گلیکوپروتئین صمغ عربی را دریافت کرده بودند، ۸۲ درصد کاهش یافته بود. به علاوه، وزن بدن موش‌هایی که نانوذرات رادیواکتیو دریافت کرده بودند، در طول این مدت کاهش نیافت، در حالی که وزن بدن موش‌های دیگر کاهش قابل ملاحظه‌ای پیدا کرد. این محققان همچنین سلول های خونی مختلف را از نظر آسیب دیدن با رادیواکتیویته مورد بررسی قرار دادند و هیچ آسیبی در این سلول‌ها مشاهده نکردند. این امر نشان می‌دهد که نانوذرات رادیواکتیو تنها برای تومورها سمی هستند.
بخشی از هزینه این کار از طریق برنامه «استفاده از فناوری نانو در حوزه سرطان» که مربوط به موسسه ملی سرطان است، تأمین شده است. این برنامه یک نوآوری فراگیر است که برای تسریع استفاده از فناوری نانو در پیشگیری، تشخیص و درمان سرطان طراحی شده است. جزئیات این کار پژوهشی در مقاله‌ای با عنوان:
“Radioactive gold nanoparticles in cancer therapy: therapeutic efficacy studies of GA-198AuNP nanoconstruct in prostate tumor–bearing mice”
منتشر شده است. خلاصه‌ای از این مقاله در سایت اینترنتی مجله قابل دسترس است.
