استفاده از نانوذرات سه‌کاره در درمان سرطان

دانشمندان تایوانی توانسته‌اند با استفاده از نانوذرات میان‌حفره‌ای سیلیکا (MSNs) از تومورهای سرطانی تصویربرداری کرده، آنها را هدفگیری کرده و درمان نمایند.

دانشمندان تایوانی توانسته‌اند با استفاده
از نانوذرات میان‌حفره‌ای سیلیکا (MSNs) از تومورهای سرطانی تصویربرداری
کرده، آنها را هدفگیری کرده و درمان نمایند.

تاکنون بهترین استفاده از نانوذرات در درمان سرطان از ترکیب نمودن عوامل
وضوح تصویر با یک داروی ضدسرطان به دست آمده‌اند. اما چون این نانوذرات
هدفگیر نیستند، دُز بالایی از آنها مورد نیاز بوده و این امر موجب انباشته
شدن داروی سمی ضدسرطان در بافت‌ها و ایجاد اثرات جانبی نامطلوب در بیماران
می‌شود.

بنابراین ایجاد نانوذرات سه‌کاره‌ای که بتوانند علاوه بر عملکرد
تصویربرداری و رسانش دارو، وظیفه هدفگیری سلول‌های سرطانی را نیز انجام
دهند، گام بعدی در درمان سرطان با استفاده از نانوذرات است. نانوذرات میان‌حفره‌ای
سیلیکا در این زمینه بسیار جذاب هستند، زیرا علاوه بر دارا بودن مساحت سطحی
بالا و حجم زیاد حفرات، ساختار منحصربه‌فردی دارند. این ذرات دارای سه بخش
کاملاً مجزا هستند که می‌توانند به‌صورت کاملاً مستقل عامل‌دار شوند.

 

 
 
با دانستن این مطلب، کئو وی لو و همکارانش
در موسسه ملی تحقیقات سلامت به‌صورت متوالی سه بخش مجزای این نانوذرات را
عامل‌دار نمودند تا قابلیت درمانی این ماده را بهینه کنند. یک ماده رنگی
فلورسانس جدید (ATTO647N) مستقیماً به چارچوب سیلیکایی MSN اضافه شد تا
امکان تصویربرداری قابل ردیابی را ایجاد نماید. برای ایجاد قابلیت درمان
فتودینامیک، نانوکانال‌های موجود در بخش دوم با یک حساس‌کننده نوری مبتنی
بر پورفیرین که حسگر اکسیژن بود، عامل‌دار شدند. این محققان در نهایت
پپتیدی را که در سطح برخی سلول‌های سرطانی به‌میزان بیش از اندازه بیان می‌شود،
به سطح خارجی MSN وصل کردند تا به‌عنوان گروه هدفگیرنده سلول‌ها عمل نماید.
لو توضیح می‌دهد: «محققان زیادی از MSNها برای مطالعات خود استفاده کرده‌اند،
اما فکر می‌کنم این اولین کاری است که در آن از هر سه بخش مجزای این ذرات
استفاده شده است».

مطالعات برون‌تنی نشان داده‌اند که این نانوذرات سه‌کاره قابلیت هدفگیری
بسیار بالایی داشته و همچنین از اثر درمانی بسیار بالا و اثر جانبی بسیار
کمی برخوردارند. این گروه تحقیقاتی ثابت کرده‌اند که تفاوت بسیار زیادی در
کارایی درمانی این ذرات روی سلول‌های سرطانی U87-MG با ذراتی که هدفگیر
نیستند، وجود دارد. با استفاده از این ذرات پس از فرایند تابش تنها ۱۰ درصد
از سلول‌های سرطانی جان سالم به در بردند.

این گروه پژوهشی در حال حاضر روی استفاده درون‌تنی از این ذرات و نحوه دفع
آنها از بدن متمرکز هستند.