گروهی از محققان مرکز پزشکی Baptist در دانشگاه Wake Forest روشی برای درمان سرطان
با استفاده از نور لیزر یافتهاند. در این روش نور لیزر نانوذرات را گرم کرده و
حرارت ایجاد شده تومور را از بین میبرد. آنها برای این کار از نانولولههای کربنی
چنددیواره حاوی آهن استفاده کردهاند.
این گروه تحقیقاتی در بررسیهای آزمایشگاهی خود نشان دادهاند که میتوانند با
استفاده از یک روبشگر MRI، از این نانوذرات درون بافتهای زنده تصویربرداری کرده و
رسیدن آنها به تومور و از بین بردن تومور را تماشا کنند.
با وجودی که این کار بیشتر شبیه داستانهای علمی-تخیلی است، اما کاملاً کاربردی و
عملی است. این کار بر یکی از روشهای درمان سرطان به نام حرارتدرمانی القاشده توسط
لیزر (LITT) استوار است که از نور لیزر برای گرم کردن و از بین بردن تومورها بهره
میبرد. LITT بر این واقعیت استوار است که برخی ذرات همچون نانولولههای کربنی
چنددیواره میتوانند انرژی لیزر را جذب کرده و آن را به گرما تبدیل کنند. اگر این
نانوذرات درون تومور گرم شوند، تومور را سوزانده و از بین میبرند.
با این حال مشکل LITT این است که با وجودی که امکان مشاهده تومور در روبشهای پزشکی
وجود دارد، نانوذرات در این روبشها دیده نمیشوند. اگر نانوذرات را درون بدن بیمار
تزریق نماییم، امکان ردگیری آنها وجود ندارد و این امر میتواند برای بیمار خطرناک
باشد. زیرا اگر این ذرات درون بافتهای سالم تجمع نمایند، گرم کردن آنها میتواند
به از بین رفتن این بافتها بیانجامد.
حال محققان دانشگاه Wake Forest برای اولین بار نشان دادهاند که میتوان نانوذراتِ
قابل مشاهده در MRI تولید نموده و بدین ترتیب تصویربرداری و گرم کردن تومور را به
طور همزمان انجام داد. با پُر کردن نانولولههای کربنی چنددیواره با آهن میتوان
آنها را با روبشگر MRI مشاهده کرد. آنها با استفاده از بافتهای حاوی تومور موش
نشان دادند که این نانولولههای حاوی آهن میتوانند با بهرهگیری از تابش لیزر
تومورها را از بین ببرند.
ژوآن فنگ دینگ، یکی از پژوهشگران این کار میگوید: «یافتن محل دقیق نانوذرات در بدن
انسان برای درمان بسیار مهم است. دیدن اینکه تومورهای نشاندار شده با نانولولهها
بعد از درمان کوچکتر شدهاند، بسیار هیجانانگیز است».
اگر ثابت شود که این روش مفید است، شاید روزی به درمان بیماران سرطانی کمک کند، اما
قبل از آن باید کارایی این روش در بررسیهای بالینی به اثبات برسد.
نتایج این تحقیق در پنجاه و دومین همایش سالانه American Association of Physicists
in Medicine در فیلادلفیا ارائه شده است.
|