ساخت میکروماشین مغناطیسی از محلول آهن

محققان چینی با تاباندن نور به یک محلول حاوی نانوذرات آهن، موفق به ساخت پره‌های میکروسکوپی شدند. از این ساختارها می‌توان در آینده در بخش‌های الکترونیک پیشرفته و سیستم‌های رهایش دارو استفاده کرد.

محققان چینی با تاباندن نور به یک محلول
حاوی نانوذرات آهن، موفق به ساخت پره‌های میکروسکوپی شدند. از این ساختارها
می‌توان در آینده در بخش‌های الکترونیک پیشرفته و سیستم‌های رهایش دارو
استفاده کرد.

پیش از این، ساختارهای میکروسکوپی به‌وسیله‌ی اچ کردن سیلیکون ساخته می‌شد.
این روش دقیقاً روشی است که در تولید تراشه‌های کامپیوتری استفاده می‌شود؛
اما کنترل ساخت میکروماشین‌های سیلیکونی بسیار دشوار است. دانشمندان برای
حل این مشکل از تاباندن نور به محلول فروسیال استفاده کردند و در نهایت پره‌های
میکروساختاری را ایجاد کردند. از آنجا که این ساختارها حاوی اتم‌های آهن
است، می‌توان آن را با اعمال میدان مغناطیسی چرخاند.

 

 
 
هونگ بو سان، رهبر گروه تحقیقاتی در
دانشگاه جیلین، می‌گوید:«گام اصلی در این پروژه زمانی برداشته شد که ما
توانستیم یک محلول شیمیایی پایدار، یکنواخت و شفاف از یک فروسیال تهیه کنیم
و با نور آن را پلیمریزه کنیم.»

در این پروژه سان و همکارانش پلیمری به نام ۳-تری متوکسیل پروپیل متا
آکریلات را روی سطح نانوذرات اکسید آهن رویاندند؛ البته پیش از آن، این
ترکیبات را درون یک حلال وارد کرده بودند. سپس با استفاده از یک لیزر دقیق،
شکل مورد نظرشان را درون محلول ایجاد کردند که بعد با دور ریختن محلول باقی‌مانده،
پلیمر مورد نظر درون ظرف باقی می‌ماند. بر خلاف قطعات سیلیکونی که بسیار
سفت و محکم است، این اشکال منعطف و ژله‌مانند هستند. این اجسام کوچک که یک‌صدم
میلی‌متر طول دارند، به شکل پره‌های توربین هستند؛ البته محققان این پروژه
مطمئن هستند که با این روش اشکال پیچیده‌تری را نیز می‌توان تولید کرد.

آنها به دنبال استفاده از این میکروساختارها در حوزه‌های مختلف هستند؛ برای
مثال یک میکروتوربین توانایی مخلوط کردن میکروسیال‌ها را داشته و امکان
استفاده از آن در سیستم‌های رهایش دارویی با قابلیت کنترل از راه دور وجود
دارد.

گری فریدمن، طراح سیستم‌های میکروالکترومکانیکی در دانشگاه درکسل، از انجام
این کار شگفت‌زده شده‌ و می‌گوید:«ایده‌ی استفاده از نور می‌تواند گام
بزرگی به‌سوی ساخت ادوات جدید باشد؛ برای مثال می‌توان ماشینی ساخت که درون
بدن حرکت کرده و با کمک میدان مغناطیسی خارجی، آن را به نقاط دست‌نیافتنی
درون بدن رساند.» یادونگ یین، یکی از پیشروان تولید مواد نانوساختار در
دانشگاه کالیفرنیا، معتقد است که این پروژه برای ساخت میکروساختارهای
مغناطیسی بسیار مفید است و با آن می‌توان میکروساختارها را از طریق میدان
مغناطیسی خارجی کنترل کرد. این فرایند بدون نیاز به شرایط خاص انجام‌پذیر و
برای به‌کارگیری در بخش‌های مختلف مناسب است.