توجه قانون‌گذاران به فناوری‌نانو

بر اساس مقاله‌ای با عنوان «فناوری‌نانو، توجه
قانون‌گذارن را به خود جلب کرده است»، علی رغم افزایش استفاده از
فناوری‌نانو در محصولات مختلف، هنوز هم ایمنی محصولات مبتنی بر این فناوری‌
برای بیمه‌گران مبهم است.

علی‌رغم افزایش استفاده از نانومواد در محصولات مصرفی و این واقعیت که هم
اکنون هیچ کس اثرات بلندمدت آنها را بر سلامت انسان و محیط زیست نمی‌داند،
مقررات ویژه‌ی کمی در زمینه استفاده از فناوری‌نانو وجود دارد. برای مثال
نانولوله‌های کربنی از جمله پرکاربردترین نانو مواد هستند که در حال حاضر
در مقیاس صنعتی تولید می‌شوند.

همچنین بازار محصولات مبتنی بر فناوری‌نانو به سرعت در حال افزایش است و بر
اساس پیش‌بینی‌های مختلف، تا سال ۲۰۱۴، حدود ۱۵ درصد کل محصولات تولیدی
مبتی بر فناوری‌نانو خواهند بود.

فقدان اطلاعات کافی در خصوص ریسک‌های فناوری‌نانو منجر به ایجاد شکاف
قانون‌گذاری‌ای با عنوان، تدوین مقررات خاص فناوری‌نانو شده است که بسیاری
از کشورهای فعال در این عرصه با آن مواجه هستند.

البته در این زمینه پیشرفت‌های نیز وجود داشته است. در اروپا، کمیسیون
اروپا در ماه مارس سال ۲۰۰۹، مقرراتی در زمینه نانومواد مورد استفاده در
محصولات آرایشی-بهداشتی تدوین نمود که بر اساس این مقررات، این محصولات
نیازمند برچسب‌گذاری، تعریف و ارزیابی ایمنی هستند. همچنین انتظار می‌رود
که در برنامه اجرایی سلامت و محیط زیست اروپا در سال ۲۰۱۱، چالش نانومواد
به عنوان یکی از اولویت‌ها مدنظر قرار گیرد.

دولت‌های محلی و فدرال ایالات متحده آمریکا و اروپا، تلاش‌های خود را در
زمینه تدوین مقررات در حوزه نانومواد آغاز کرده و در حال هماهنگ کردن
فعالیت‌های خود هستند. در کشورهای آسیایی تاکنون مقررات موجود برای استفاده
در زمینه نانومواد تعدیل نشده‌اند.

براساس مقاله مذکور نمایندگان برخی از شرکت‌های بیمه اروپایی راهبردهای زیر
را برای تعدیل ریسک پیشگیرانه مربوط به فناوری‌نانو ارائه کرده‌اند:

• افزایش آگاهی مشتریان؛
• تدوین نقشه انتشار ریسک ( برای مثال بهبود درک چگونگی رفتار مشتریان با
  فناوری‌نانو)؛
• توجه به کل چرخه حیات نانولوله‌های کربنی و اثرات آنها بر کسب و کارهای
  موجود؛ و
• توسعه شاخص‌های بیمه‌گری مناسب.