نانوذرات سیلیکایی توخالی پرشده با گاز به عنوان عامل‌های کنتراست کارآمد و قابل استفاده در تصویربرداری فراصوتی رفتار می‌کنند. دانشمندان آمریکایی معتقد هستند که از آنها می‌توان در تشخیص تومورها در بیماران سرطان سینه استفاده کرد.
آشکارسازی تومور با کمک تصویربرداری فراصوتی
نانوذرات سیلیکایی توخالی پرشده با گاز به
عنوان عامل‌های کنتراست کارآمد و قابل استفاده در تصویربرداری فراصوتی
رفتار می‌کنند. دانشمندان آمریکایی معتقد هستند که از آنها می‌توان در
تشخیص تومورها در بیماران سرطان سینه استفاده کرد.
تصویربرداری فراصوتی یک روش ایمن، سریع، و غیرجراحی جهت تشخیص‌های پزشکی
است. با اینحال، یکی از نقایص آن در مقایسه با تصویربرداری بسیار پیچیده‌ای
مانند تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) به کیفیت نامرغوب تصویر مربوط می‌شود.
برای بهبود این نقص، رادیولوژیست‌ها از عامل‌های کنتراست میکروحبابی برای
افزایش انعکاس امواج صوتی بمنظور بهبود کیفیت تصویر فراصوت و نیز از دانه‌های
پرتوزای تزریق شده به بدن بیمار قبل از جراحی جهت متصور کردن تومور استفاده
می‌کنند. با اینحال، عامل‌های کنتراست-که معمولا از یک پوسته بیرونی
پروتئینی نرم و یک هسته گازی تشکیل می‌شوند- به خاطر حساسیت بالایشان به
تغییرات فشار قدری ناپایدار هستند، درحالکیه دانه‌های پرتوزا با درد بسیار
به بیمار تزریق می‌شوند و اثرشان چند ساعت بیشتر دوام ندارد.
اکنون، گروهی به رهبری ویلیام تروگلر از
دانشگاه کالیفرنیا یک ذره توخالی دارای پوسته‌ای سخت و پایدار ساخته‌اند که
به هنگام پرشدن با گاز می‌تواند سیگنال فراصوتی تولید کند و بدون درد و خطر
به بافت سینه تزریق شده و تومور را مکان‌یابی کند. تروگلر می‌گوید که این
میکروحباب‌های پرشده با گاز چندین روز به بافت سینه انسان می‌چسبند و نسبت
به همتاهای نرم‌تر خود طول عمر تصویربرداری طولانی‌تری دارند. بنابراین اگر
در مراحل اولیه بیماری سرطان سینه استفاده شوند می‌توانند کمک خوبی برای
جراحان در تصویربردای و انهدام تومور در یک مرحله باشند.
الیزابت شاوگنزی، متخصص بیماری‌های سینه از دانشگاه چینچیناتی آمریکا، می‌گوید
که تزریق این کره‌های توخالی سیلیکایی پرشده با گاز یک روش کم‌خطر [ در
مقایسه با دانه‌های پرتوزا] است که اثرات آن در یک دوره کوتاه تخریب نمی‌گردد.
او اضافه می‌کند که این یک کار فوق‌العاده جدید است و مورد توجه جراحان،
رادیولوژیست‌ها، بیماران و نیز تیم کمک جراحان قرار خواهد گرفت.
این کشف هنوز در مراحل اولیه است ولی تروگلر و همکارانش امیدوارند که
بتوانند آن را به سمت مدل‌های حیوانی، مطالعات سم‌شناسی و در نهایت آزمایش‌های
بالینی حرکت دهند.
این پژوهشگران جزئیات نتایج تحقیق خود را در مجله‌ی Med. Chem. Commun.
منتشر کرده‌اند.
