بهکار گیری نانولایههای طلا در آزادسازی مقدار کمی حرارت بهسوی سلولهای تومور
سینه، که قبلاً با اشعهی مورد حمله قرار گرفتهاند، علاوه بر انقباض تومور؛
سلولهای ریشهای سرطانی را نیز از بین میبرد. این مطلب را محققان بیمارستان
Methodist دانشگاه داروسازی Baylor و دانشگاه تگزاس- مرکز سرطان اندرسون، در گزارشی
بیان کردهاند.
این محققان در مطالعاتی که بر روی سلولهای تومور کشت دادهشده در آزمایشگاه انجام
دادهاند، دریافتند که تاباندن اشعه و استفاده از نانولایههای طلایی که تحت تأثیر
لیزر اشعهی مادون قرمز نزدیک گرم شدهاند، نه تنها تومرها را منقبض میکند، بلکه
به میزان قابل توجهی سلولهای سرطانی را کاهش میدهد.
یکی از این محققان در تحقیقی که بر روی سلولهای ریشهای سرطانی و پرتوافشانی انجام
داده به این مطلب رسیده که این سلولها در مقابل شیمیدرمانی و اشعهدرمانی مقاومت
میکنند، او سپس این سلولها را تحت تأثیر اشعه قرار داد و به مدت یک هفته به حال
خود رها کرد. پس از گذشت یک هفته، سلولهای ریشهای سرطانی مرده و سلولهای نرمال
سالم ماندند. او درب انکیباتور را باز کرد و بخار داخل انکیباتور، شیشهی عینک او
را مات کرد. این موضوع سر نخی بود تا نتیجه بگیرد که در طول یک هفته درجهی حرارت
افزایش یافتهاست، همچنین او به این نتیجه رسید که حرارت بههمراه تشعشعات بر روی
سلولهای ریشهای مقاوم اثر کرده، آنها از بین بردهاست.
او این آزمایشها را بر روی انواع دیگری از سلولهای تومور نیز انجام داد و زمانی
که فهمید یک گروه تحقیقاتی از مرکز سرطان اندرسون برای آزادسازی حرارت بهمنظور
حساس کردن تومورها به اشعهدرمانی از نانولایهها ، استفاده کردهاند، اطلاعات
بهدستآمده از آزمایشهای خود را منتشر کرد. این مطالعات نشان دادهاند که حرارت
بیش از حد آزادشده بهوسیلهی نانولایهها باعث افزایش تخریب تومورها بهوسیلهی
اکسیژن و موجب بروز اختلال در خونرسانی به تومورها میشود. این دو اثر علاوه بر
افزایش تأثیر اشعه بر روی سلولهای سرطانی بر روی تومورهای بسیار مقاوم بدن موشها
نیز تأثیرخواهند گذاشت.
این محقق دو نوع از تومورهای مهاجم را که بدترین نوع سرطان سینه(سرطان سینه منفی۳)
را نشان میدهد، انتخاب کرد. این تومورها باعث کاهش تعداد گیرندهها شده، آنها را
به سلولهایی تبدیل میکند که بهوسیلهی داروهای ویژه قابل هدفگیری هستند. او
همچنین بر روی موشهایی که تومورهای انسانی مشابه با آنها را دارند، تحقیق کرد.
زمانی که تومورها را تنها با اشعه، درمان کرد تومورها منقبض شدند، ولی درصد زیادی
از سلولها بهصورت سلولهای ریشهای سرطانی باقی ماندند که این سلولها میتوانند
رشد دوبارهی تومورها را بهدنبال داشته باشند. افزایش میزان کمی حرارت از ۳۷
درجهسانتیگراد(۶/۹۸ درجهی فارنهایت) به ۴۲ درجهی سانتیگراد(۶/۱۰۷ درجهی
فارنهایت) بهوسیلهی نانولایهها، باعث کاهش چشمگیری تعداد سلولهای ریشهای
سرطانی میشود.
او افزود: «سلولهای ریشهای سرطانی نسبت به تومورهای تودهای به درمان ترکیبی(اشعه
همراه با حرارت) حساسیت بیشتری نشان میدهند، در صورتی که در درمان با اشعه
بهتنهایی، واکنش متفاوتی مشاهده میشود.»
زمانی که او سلولها را از تومورهای درمانشده به بدن موشها انتقال داد، دریافت که
تومورها نسبت به تومورهایی که فقط با اشعه درمان میشوند، قدرت تهاجمی کمتر و
متفاوتتری دارند. زمانی که او تومورهایی را که بعد از قرار گرفتن در بدن موشها
بررسی کرد، دریافت که این تومورها با تشکیل مجاری و حفرات در ساختار سینه ،
متفاوتتر ظاهر شدهاند.
ریسون یکی دیگر از محققان میگوید:«مزیت استفاده از نانولایهها این است که همهی
بدن موش گرم نمیشود(یا حرارت نمیبیند). اخیراً مطالعات اثر حرارت بر روی سرطان از
طریق حرارتدهی تمام بدن، استفاده شدهاست که این روش باعث ایجاد عوارض جانبی جدی
ای بر روی بدن میتواند باشد. در این مورد نانولایههای طلا که ذرات کروی سیلیکا به
قطر ۱۰۰ نانومتر را در برگرفتهاست، از طریق رگهای خونی منفذداری که وظیفهی
تغذیهی تومور را دارند به تومور حمله میکند. آنها لیزر امواج مادون قرمز نزدیک
ویژهای را به نانولایهها به مدت ۲۰ دقیقه تاباندند تا نانولایهها از خود حرارت
ساطع کنند.
ریسون افزود:«علاوه بر مطالعه بر روی انقباض تومور، بر روی سلولهای ریشهای سرطانی
نیز متمرکز شدهایم. کاهش اندازهی تومور بهتنهایی مطلوب نیست؛ زیرا تومور
میتواند از طریق داروها یا اشعه منقبض شود، ولی سلولهای ریشهای با این طریق از
بین نمیروند.
همچنین این یافتههای علمی ممکن است کاربردهای کلینیکی زیادی داشته باشند. استفاده
از نانولایههای طلا برای حرارتدهی و اشعه، بهصورت همزمان میتواند سلولهای
ریشهای سرطان را مانند تومورهای تودهای از بین ببرد. با بهکارگیری این روش سرطان
پستان در زنان کاهش پیدا کرده، طول عمر زنان افزایش پیدا خواهد کرد
همچنین محققان دریافتند که با اعمال حرارت بیش از حد به سلولهای سرطانی، این
سلولها نمیتوانند DNAی آسیبدیدهشان را بازسازی کنند و در نهایت سلولهای سرطانی
از بین خواهند رفت.
|