دانشمندان آلمانی با استفاده از یک نانوحامل جدید، روشی برای عبور دادن یک داروی ضدسرطان از سدخونی مغز و رساندن آن به تومور مغزی و متاستازهای ایجاد شده ابداع کرده‌اند.
حمله به سرطان مغز با استفاده از نانوحامل‌ها
دانشمندان آلمانی با استفاده از یک نانوحامل جدید، روشی برای عبور دادن یک داروی ضدسرطان از سدخونی مغز و رساندن آن به تومور مغزی و متاستازهای ایجاد شده ابداع کرده‌اند.
سد خونی مغز مانعی است که جلوی ورود مولکول‌هایی غیر از مولکول‌های مورد نیاز مغز همچون گلوکز و انسولین را به این بافت می‌گیرد. در حال حاضر کمتر از ۵ درصد داروها می‌توانند از این سد عبور کنند و به همین دلیل نیاز به روش‌های درمانی جدید به شدت وجود دارد.
این دانشمندان در بیست و دومین نشست هدف‌های مولکولی و درمان‌های سرطان در برلین توضیح دادند که چگونه این نانوحامل را با استفاده از غشاهای لیپیدی طراحی کرده‌اند. این غشاها داروی ضدسرطان mitoxantrone را کپسوله کرده و از آن محافظت می‌کنند. آنها این نانوحامل را با بهره‌گیری از یک فناوری موجود به نام Angiopep از سد خونی مغز عبور دادند. Angiopep یک پپتید کوچک (ترکیب آمینو اسیدی) است که به نحوی طراحی شده است که با استفاده از گیرنده‌های روی سطح سد خونی مغز، به سلول‌های مغزی برسد.
قطر این نانوحامل یا لیپوزوم اسب تروژان (THL) بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ نانومتر است. دانشمندان در بررسی‌های آزمایشگاهی دریافتند که این THL می‌تواند به خوبی وارد سلول‌های سرطانی مخاطی و مغزی شود. آنها سپس این نانوحامل را روی یک موش مبتلا به سرطان سینه آزمایش کردند؛ سلول‌های سرطانی این موش به مغز گسترش یافته بودند. آنها مشاهده کردند که تأثیر درمانی این نانوحامل در کاهش رشد تومورهای مغزی بسیار بهتر از زمانی است که از mitoxantrone به تنهایی استفاده می‌شود. به علاوه، موش‌هایی که با THL درمان می‌شوند، عوارض جانبی بسیار کمتری از خود نشان می‌دهند.
این مطالعات نشان می‌دهند که اندازه تومور در موش‌هایی که با THL درمان شدند، نسبت به گروه کنترل ۷۳ درصد و نسبت به موش‌هایی که با mitoxantrone آزاد درمان شدند، ۴۵ درصد بیشتر کاهش می‌یابد.
مسأله مهم دیگر، کاهش عوارض جانبی استفاده از داروی ضدسرطان است. دلیل این امر این است که غشای لیپوزومی محافظت‌کننده دارو اجازه نمی‌دهد که این دارو در نقاط دیگر بدن آزاد شود.
قبل از اینکه بتوان از این روش در آزمایش‌های بالینی بهره برد، نیاز به کار زیادی وجود دارد. محققان باید آزمایش‌های زیادی انجام دهند تا کارایی این روش در درمان سرطان مغزی را نشان دهند. همچنین باید مطالعات بیشتری روی مکانیسم عملکرد این حامل‌ها صورت گیرد.
