پژوهشگران دانشگاه اصفهان با همکاری شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی، با تهیه‌ی نانوکاتالیزوری برای هیدروژن‌زدایی از ایزوبوتان، گامی در جهت کمک به کاهش آلودگی هوا برداشتند.
گامی در جهت کاهش آلودگی هوا
پژوهشگران دانشگاه اصفهان با همکاری شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی، با تهیه‌ی نانوکاتالیزوری برای هیدروژن‌زدایی از ایزوبوتان، گامی در جهت کمک به کاهش آلودگی هوا برداشتند.
خانم مهندس صدیقه واعظی‌فر، دانشجوی دکتری مهندسی بیومواد دانشگاه صنعتی اصفهان، در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه‌ی توسعه‌ی فناوری نانو گفت: «این نانوکاتالیزور در هیدروژن‌زدایی از ایزوبوتان و تولید ایزوبوتن به‌کار می‌رود. ایزوبوتن ماده‌ی اولیه‌ی تولید MTBE است که به‌عنوان یکی از افزودنی‌های سوخت، جهت افزایش عدد اکتان آن، مورد استفاده قرار می‌گیرد».
مهندس واعظی‌فر در رابطه با نحوه‌ی انجام پژوهش اذعان داشت: «در ابتدا کاتالیزور صنعتی DP803 مورد استفاده در پتروشیمی بندر امام را مورد مطالعه و ارزیابی قرار دادیم، مشخص شد که این کاتالیزور، با پایه‌ی گاما آلومینا و درصد مشخصی از Pt و Sn است. سپس به منظور بهبود رفتار کاتالیزور، در ساخت آن از پایه‌ی زئولیت Y استفاده کردیم و Pt و Sn را روی آن قرار دادیم. در نهایت هم در سامانه‌ی آزمون راکتوری، از این کاتالیزور برای هیدروژن‌زدایی ایزوبوتان استفاده کردیم».
نتایج حاکی از آن است که کاتالیزور تهیه شده با پایه‌ی زئولیت Y دارای بازدهی بیشتری نسبت به کاتالیزور صنعتی با پایه‌ی گاما آلومینا در فرایند هیدروژن‌زدایی ایزوبوتان است.
پژوهشگران همچنین در این پژوهش، اثر استفاده از دو منبع قلع متفاوت را در تهیه‌ی کاتالیزور بررسی کرده‌‌اند. نتایج نشان می‌دهد که کاتالیزور تهیه شده با منبع قلع کلرید تری بوتیل قلع منجر به نتایج بهتری نسبت به منبع قلع کلرید قلع می‌شود.
خانم واعظی‌فر در پایان تاکید کرد: «تجاری‌سازی این محصول، در برنامه‌ی کاری دو شرکت دانش بنیان مجتمع فناوری‌های نوین فدک (با پایه‌ی زئولیت‌ها) و شرکت نانوپارس اسپادانا (با پایه‌ی گاما آلومینا) قرار دارد».
جزئیات این پژوهش که در قالب پایان‌نامه‌ی کارشناسی‌ارشد خانم مهندس صدیقه واعظی‌فر با راهنمایی دکتر حسین فقیهیان، استاد شیمی دانشگاه اصفهان و مشاوره‌ی مهندس مهدی کمالی، عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان، انجام شده، در مجله‌ی Iranian Journal of Chemical and Chemical Engineering (جلد ۲۸، صفحات ۳۰-۲۳، سال ۲۰۰۹) منتشر شده‌است.
