محققان پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، با استفاده از هیبرید ترکیبات فسفاته و نانوذرات خاک رس موفق به تولید آلیاژهای PC/ABS با قابلیت اشتعال‌پذیری پایین در مقیاس نیمه صنعتی شدند.
استفاده از نانوآلیاژ ضد آتش در واحد پتروشیمی خوزستان
محققان پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، با استفاده از هیبرید ترکیبات فسفاته و نانوذرات خاک رس موفق به تولید آلیاژهای PC/ABS با قابلیت اشتعال‌پذیری پایین در مقیاس نیمه صنعتی شدند.
آلیاژهای PC/ABS دارای مقاومت به ضربه‌ی بالا، حساسیت کم به ترک به خصوص در دماهای پایین، خواص الکتریکی خوب، ویسکوزیته‌ی مذاب پایین و فرایندپذیری خوبی هستند. این خواص، موجب مصرف آنها در صنایع الکترونیکی/الکتریکی، صنایع خودروسازی، لوازم خانگی و وسایل ورزشی شدهاست. در اکثر این موارد، ضدآتش بودن آلیاژ از اهمیت بالایی برخوردار است.
در این پروژه با افزودن هم‌زمان ترکیبات فسفره و نانورس به آلیاژهای PC/ABS، مقاومت در برابر شعله این آلیاژ بهبود قابل توجهی یافته است.
دکتر یوسف جهانی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، در گفتگو با بخش خبری سایت ستاد ویژه‌ی توسعه‌ی فناوری نانو گفت: «ترکیبات نانورس، هر چند سرعت ایجاد حرارت(Peak Heat Release Rate)) را کاهش می‌دهند اما به تنهایی بازدارنده‌ی آتش خوبی نیستند و در به تاخیر انداختن اشتعال، تاثیر مثبتی ندارند».
وی در ادامه اظهار داشت: «هدف ما در این پروژه، به دست آوردن شرایط لازم برای تولید یک محصول صنعتی با قابلیت اشتعال‌پذیری پایین به کمک فناوری‌های نوین بود، بدین منظور آلیاژ PC/ABS را ابتدا در مقیاس پایلوت که قابل تبدیل به مقیاس صنعتی باشد بدون استفاده از سازگارکننده، با خواصی همانند نمونه‌های مرجع از شرکت بایر تولید کردیم، در مرحله‌ی بعد، با استفاده از هیبرید ترکیبات فسفاته و نانورس، بدون از دست دادن خواص مکانیکی مطلوب، شاهد مقاومت قابل توجه آلیاژ در برابر شعله بودیم».
دکتر جهانی با بیان این مطلب که «این پروژه بر اساس قراردادی با شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران، برای استفاده در واحدهای پتروشیمیایی، مانند پتروشیمی خوزستان انجام شدهاست»، اظهار داشت: «با توجه به مصرف بیش از نیمی از PC/ABS در تولید لوازم الکترونیکی و صنعت خودرو، تقاضای تبدیل به ضد آتش کردن این آلیاژ در صنایع مورد نظر وجود دارد».
وی در پایان گفت: «مالکیت معنوی این پروژه، متعلق به شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران است و زیرساخت‌های تجاری شدن این کار در واحد پتروشیمی خوزستان و شرکت درخشان ساز وجود دارد».
بخشی از نتایج این پژوهش که با سرپرستی دکتر جهانی و به وسیله‌ی خانم الهام فیض انجام شده، در مجله‌یJournal of Applied Polymer Science (جلد ۱۱۸، صفحات ۱۸۰۴-۱۷۹۶، سال۲۰۱۰) منتشر شدهاست.
