کاهش اثرات جانبی داروهای ضد سرطان

نانوذرات جدید می‌توانند تومورهای سرطانی موجود در بدن موش را با کارایی بهتری نسبت به داروهای متداول درمان نمایند. این نانوذرات باعث می‌شوند که تنها وقتی که داروها به سلول هدف می‌رسند، عمل درمان را به شکل فعال انجام می‌دهند.

نانوذرات جدید می‌توانند تومورهای سرطانی
موجود در بدن موش را با کارایی بهتری نسبت به داروهای متداول درمان نمایند.
این نانوذرات باعث می‌شوند که تنها وقتی که داروها به سلول هدف می‌رسند،
عمل درمان را به شکل فعال انجام می‌دهند.

محققان دانشگاه MIT و Brigham موفق به ساخت داروی سیس‌پلاتین
جدید(“Cisplatin”) شدند. این دارو در داخل نانوذرات کپسوله شده‌اند و می‌توانند
با اثربخشی بیشتر و ضریب ایمنی بالاتری به سلول‌های سرطانی پروستات حمله
کنند؛ به‌طوری‌ که با این روش تنها ۳۰ درصد مقدار سیس‌پلاتین متداول به‌کار
برده می‌شود و اثرات جانبی حاصل از داروها نیز کاهش می‌یابد.
 

تصویر سه‌بعدی از Cisplatin
از سیس‌پلاتین در سال ۱۹۷۰ برای درمان
سلول‌های سرطانی استفاده شد. ساز و کار عمل این دارو از طریق اتصال عرضی با
مولکول‌های DNA و در نهایت تخریب سلول سرطانی می‌باشد. از جمله اثرات جانبی
این دارو آسیب دیدن کلیه‌ها و سیستم عصبی، همچنین ایجاد حالت تهوع و
استفراغ است. به‌رغم اثرات جانبی این دارو، نیمی از بیماران سرطانی از طریق
شیمی‌درمانی با سیس‌پلاتین و دیگر داروهای پلاتینی درمان می‌شوند.

یکی از دیگر معایب این دارو، طول عمر پایین آن در گردش خون است. تنها یک
درصد از داروی تزریقی به بیمار، به سلول‌های سرطانی می‌رسد و در مدت یک
ساعت درمان، نیمی از آن نیز دفع می‌شود.

محققان برای افزایش طول عمر این دارو با استفاده از نانوذرات، از پوشش
کپسول‌مانند آب‌گریزی که سیس‌پلاتین را در بر می‌گیرد، استفاده کردند. با
به‌کارگیری این روش، مقدار بیشتری از دارو به سلول‌های سرطانی می‌رسد و طول
عمر دارو در سیستم گردش خون نیز ۵ برابر بیشتر از سیس‌پلاتین متداول است.
از جمله مزایای دیگر سیس‌پلاتین کپسوله‌شده با نانوذرات نسبت یه سیس‌پلاتین
متداول، این است که این دارو کمتر در کلیه‌ها جمع شده و در نتیجه آسیب
کمتری به آنها وارد می‌آورد.

برای درمان سلول‌های سرطانی پروستات، نانوذرات به‌وسیله‌ی مولکول‌هایی که
توانایی اتصال به آنتی‌ژن مخصوص پروستات را دارند، پوشش داده می‌شود تا در
رسیدن این نانوذرات به سلول‌های سرطانی کمک کنند. این آنتی‌ژن در اکثر
سلول‌های سرطانی پروستات یافت می‌شود.

فاز اول کلینیکی استفاده از این نانوذرات به مرحله‌ی اجرا گذاشته شد. هدف
از این کار، ارزیابی عملکرد نانوذرات بر روی سلول‌های سرطانی می‌باشد. امید
است پس از به نتیجه رسیدن استفاده از این دارو‌های جدید در بدن حیوانات،
برای درمان سلول‌های سرطانی در انسان نیز به کار برده شود.