گروهی از محققان آمریکایی برای اولین بار نشان داده‌اند که می‌توان از پلی‌هیدروکسی فولرین‌ها در تصویربرداری و درمان سرطان بهره برد.
درمان سرطان با استفاده از پلی‌هیدروکسی فولرین‌ها
نانوساختارهای مبتنی بر طلا (مانند نانوپوسته‌ها و نانومیله‌ها) و نانولوله‌های کربنی قبلاً به‌صورت موفقیت‌آمیزی در تصویربرداری فتوآکوستیک از تومورها و درمان آنها به‌روش فتوترمال مورد استفاده قرار گرفته‌اند. محققان بر این باورند که این نوع درمانِ هدایت شده توسط تصاویر قابلیت بسیار بالایی در بهبود درمان سرطان و کاهش عوارض جانبی معمول در درمان‌های دیگر دارد.
حال گروهی از محققان دانشگاه فلوریدا با استفاده از نانوماده کربنی کاملاً متفاوتی برای اولین بار نشان داده‌اند که می‌توان از پلی‌هیدروکسی فولرین‌ها برای همین منظور استفاده کرد. اندازه کوچک و زیست‌سازگاری پلی‌هیدروکسی فولرین‌ها آنها را به گزینه‌های مناسبی برای کاربردهای زیست‌پزشکی تبدیل کرده است.
ویجای کریشنا، یکی از محققان این کار می‌گوید: «حلالیت پایین، زیست‌تخریب‌ناپذیری و نگرانی‌هایی که در مورد ایمنی بسیاری از نانومواد وجود دارد، مانع از تجاری‌سازی آنها می‌شود. ما در این کار نشان داده‌ایم که ویژگی‌های فتوترمال و فتوآکوستیک پلی‌هیدروکسی فولرین‌ها (PHF) که محلول در آب و زیست‌تخریب‌پذیر بوده و به سرعت از بدن دفع می‌شوند، می‌تواند در تصویربرداری و درمان سرطان استفاده شود».
این گروه تحقیقاتی قبلا روی ویژگی‌های اُپتیکی جدید فولرین‌های عامل‌دار مطالعات زیادی داشته‌اند. آنها در این کار جدید یک جایگزین ایمن‌‌تر برای درما ن فتوترمال تومورها با استفاده از فولرین‌های عامل‌دار ارائه کرده‌اند.
نانوساختارهای طلا زیست‌تخریب‌پذیر نبوده و در کبد و طحال جمع می‌شوند. اثرات درازمدت این تجمع شناخته شده نیست. پلی‌هیدروکسی فولرین‌ها ویژگی‌های فتوترمال و فتوآکوستیک مشابهی دارند، اما زیست‌سازگار بوده و به سرعت از بدن دفع می‌شوند.
کریشنا می‌گوید: «یکی از مشکلات استفاده از PHF این است که این مولکول‌ها در آب محلول بوده و می‌توانند به نقاطی غیر از نقاط مورد نظر درون بدن مهاجرت کنند. ما برای حل این مشکل نانوذرات حاوی PHF را تولید کردیم. برای این منظور از دو ماده کیتوسان و سیلیکا بهره بردیم».
این گروه تحقیقاتی فولرین‌ها را به دو روش روکش‌دهی روی ذرات و یا کپسوله کردن توسط آنها سوار نانوذرات سیلیکای آلوده شده با fluorescein کرد. آنها همچنین این فولرین‌ها را با درصد وزنی ۲۵/۰ درصد درون نانوذرات زیست‌سازگار کیتوسان کپسوله نمودند.(CP-0.25)
PHF و نانوذرات حاوی PHF روی موش‌های حاوی تومور مورد آزمایش قرار گرفتند. هم PHF تنها و هم CP-0.25 تباین فتوآکوستیک بسیار خوبی بین سلول‌های سرطانی و بافت‌های غیرسرطانی مجاور ایجاد کردند. همچنین مقطع عرضی تومورهایی که با نانوذرات حاوی PHF درمان شدند (تزریق نانوذرات به درون بدن و قرار دادن تومور در معرض تابش مادن قرمز) پس از دو ساعت تا ۷۲ درصد کاهش یافت.
جزئیات این تحقیق در مجله Small منتشر شده است.
