جلوگیری نانولوله‌های کربنی از آسیب‌های مغزی

یک گروه تحقیقاتی کره‌ای-آمریکایی نشان دادند که نانولوله‌های کربنی عامل‌دار می‌تواند از صدمات سکته‌ی مغزی بکاهد. هر چند ساز و کار دقیق این کار مشخص نیست؛ اما آنها امیدوارند از آن به‌عنوان راه درمان جدید استفاده کنند.

محققان کره‌ای با همکاری همتایان آمریکایی
خود نشان دادند که نانولوله‌های کربنی اصلاح‌شده می‌تواند از آسیب‌های
وارده بر بافت حاصل از سکته‌ی مغزی ایشامیک، که در آن جریان خون در رگ‌های
مغزی قطع می‌شود، جلوگیری کند. این مسئله می‌تواند منجر به ارائه‌ی راه
جدیدی برای کمک به ترمیم بافت مغزی پس از این نوع سکته‌ها شود.

سونگ سو کیم، از دانشگاه سئول و همکارانش، نانولوله‌های کربنی دارای گروه
کربوکسیلات را که به‌صورت تجاری در دسترس است، در معرض پلاسمای هیدروژن و
نیتروژن قرار دادند که این مسئله موجب شد تا گروه‌های آمین در سطح نانولوله‌های
کربنی بار مثبت بگیرند. این نانولوله‌های کربنی دارای آمین‌های اصلاح شده،
به مغز موش‌ها تزریق شدند. یک هفته بعد، به‌صورت مصنوعی با استفاده از
جراحی، موش‌ها دچار سکته‌ی مغزی ایشامیک شدند. نتایج نشان داد که موش‌هایی
که به آنها نانولوله‌ی کربنی تزریق شده بود نسبت به دیگر موش‌ها، راحت‌تر
میله‌های گردان را می‌چرخاندند، همچنین مشاهدات میکروسکوپی نشان داد که مغز
این موش‌ها آسیب‌های کمتری را متحمل شده‌است.
 

کیم می‌گوید که هنوز دقیقاً مشخص نیست که
چگونه نانولوله‌های کربنی می‌تواند از بافت‌های مغزی محافظت کند. این مسئله
باید در تحقیقات بعدی مشخص شود. ما تصور می‌کنیم که اثر بار مثبت گروه‌ها و
انرژی سطحی بالای ایجادشده با گروه‌های آمین اصلاح‌شده، محیط مناسبی را
برای نرون‌های عصبی ایجاد می‌کند که این محیط از استرس محیطی نرون‌ها
می‌کاهد.

سطح پروتئینی که مسئول چسبندگی سلول‌هاست، در موش‌هایی که نانولوله‌ی کربنی
به مغزشان تزریق شده، بالاتر از دیگر موش‌ها بوده که این موضوع می‌تواند
به‌دلیل اثر پایدارکنندگی نانولوله‌ها روی این پروتئین باشد، همچنین بافت
مغزی این موش‌ها کمتر متورم شده‌است.

مائوریزیو پارتو از دانشگاه تریست ایتالیا، روی برهم‌کنش موجود میان
نانولوله‌های کربنی عامل‌دار با نرون‌های عصبی کار می‌کند. او می‌گوید که
این پروژه بسیار جالب است و ثابت می‌کند که قابلیت کاربرد نانولوله‌های
کربنی روی سیستم عصبی بسیار بالاست. او می‌افزاید که نکته‌ی جالب توجه در
این پروژه آن است که پس از بروز سکته‌ی مغزی، نانولوله‌های کربنی می‌تواند
مدیریت شرایط پیش‌آمده را به عهده بگیرد.

کیم می‌گوید که موضوع بسیار مهم در این راهبرد آن است که مطمئن شویم
نانولوله‌ی مورد استفاده آسیبی به مغز نمی‌رساند. این گروه به دنبال
راه‌هایی هستند که بتوانند به این اطمینان برسند.