نمایشگرهای تماسی بخاطر اینکه حاوی عناصر گران و کمیاب هستند، هنوز قیمت بالایی دارند. به همین دلیل پژوهشگران در مؤسسه آلمانی فرانهوفر تلاش می‌کنند که از مواد خام تجدیدپذیر کم هزینه که در همه جا قابل دسترس هستند، نمایشگر تماسی جایگزینی بسازند. اکنون این پژوهشگران نمایشگرهای تماسی ساخته‌اند که حاوی نانولوله‌های کربنی هستند.
نمایشگرهای تماسی ساخته شده از کربن
نمایشگرهای تماسی بخاطر اینکه حاوی عناصر گران و کمیاب هستند، هنوز قیمت بالایی
دارند. به همین دلیل پژوهشگران در مؤسسه آلمانی فرانهوفر تلاش می‌کنند که از مواد
خام تجدیدپذیر کم هزینه که در همه جا قابل دسترس هستند، نمایشگر تماسی جایگزینی
بسازند. اکنون این پژوهشگران نمایشگرهای تماسی ساخته‌اند که حاوی نانولوله‌های
کربنی هستند.
نمایشگرهای تماسی دارای الکترود نازک – ویفری ساخته شده از اکسید قلع ایندیوم (ITO)
هستند که در زیر سطح شیشه‌ای نمایشگر قرار دارد. این ماده برای استفاده در
نمایشگرهای تماسی تا حدی ایده‌آل است، زیرا در هدایت جریان‌های کوچک عالی است و
اجازه می‌دهد که رنگ‌های نمایشگر بدون ممانعت عبور کنند. اما یک مشکل کوچک وجود
دارد: مقادیر کمی از ایندیوم در جهان وجود دارد. سازندگان افزاره‌های الکترونیکی
بیم دارند که در دراز مدت وابسته به قیمت‌های شوند که تهیه‌کنندگان این ماده تعیین
می‌کنند.
بنابراین صنایع خصوصی علاقه زیادی دارند که جایگزینی برای اکسید قلع ایندیوم پیدا
شود. اکنون پژوشگران مؤسسه فرانهوفر موفق شده‌اند که برای این الکترودها، ماده‌ی
جدیدی استفاده کنند که همان کارایی اکسید قلع ایندیوم را دارد و علاوه بر آن بسیار
ارزان‌تر نیز می‌باشد. اجزاء‌اصلی این ماده نانولوله‌های کربنی و پلیمرهای ارزان
قیمت هستند. این ورقه الکترودی جدید از دو لایه تشکیل شده است. یکی از این لایه‌ها،
حامل بار است که یک ورقه نازک ساخته شده از پلی‌اتیلن‌ترفتالات (PET) ارزان‌قیمت می‌باشد.
این پلیمر برای ساخت بطری‌های پلاستیکی استفاده می‌شود. سپس ترکیبی از پلیمرهای
رسانا و نانولوله‌های کربنی اضافه می‌شود. این ترکیب به‌صورت یک محلول به لایه‌ی
PET اضافه می‌شود که بعد از خشک شدن، تشکیل یک فیلم نازک می‌دهد.
در مقایسه با اکسید قلع ایندیوم، این ترکیبات پلیمری دوام چندانی ندارند، زیرا
رطوبت، فشار یا نور UV اثرات تخریبی روی این پلیمرها دارند. اما نانولوله‌های کربنی
آنها را بادوام می‌کنند. نانولوله‌های کربنی برای ایجاد یک شبکه، روی لایه PET سفت
می‌شود و پلیمرهای رسانا نیز می‌توانند محکم به این لایه متصل شوند. این بدین معنی
است که این لایه در هنگام استفاده‌ی طولانی‌مدت بادوام است.
ایویکا کولاریک، رهبر این گروه تحقیقاتی، می‌گوید که مقاومت الکتریکی لایه ما اندکی
بزرگ‌تر از مقاومت الکتریکی اکسید قلع ایندیوم است، اما برای کاربرد در سیستم‌های
الکتریکی مناسب است.
این پژوهشگران نتایج تحقیق خود را در کنفرانس و همایش بین‌المللی فناوری‌نانو در
توکیو ارایه کردند.
