|
بنابر گفته محققان دانشکده پزشکی دانشگاه ایالتی پن، شاید فناوری نانو بتواند روش
جدیدی برای درمان سرطان کبد ارائه کند. آنها از حباب‌های مقیاسِ مولکولی پر شده با
داروهای ضدسرطان برای جلوگیری از رشد سلول‌ها و از بین بردن تومور در لوله آزمایش و
همچنین در موش‌ها استفاده کرده‌اند.
این پژوهشگران حباب‌های بسیار کوچک را با داروی ضدسرطان C6-Ceramide که سرازوم
نامیده می‌شود، پر کرده و تأثیر آن را در درمان سرطان بررسی کردند. سرامید یک
مولکول چربی طبیعی در غشای پلاسمای سلولی است که عملکردهایی همچون پیر شدن را کنترل
می‌کند.
Hepatocellular carcinoma پنجمین سرطان معمول در دنیاست و بیماری بسیار شدیدی محسوب
می‌شود. تنها ۵ درصد از بیماران مبتلا به این نوع سرطان بیش از ۵ سال زنده می‌مانند
و روش درمان آن شیمی‌درمانی یا جراحی است.
مارک کستر، استاد فارمولوژی دانشگاه ایالتی پن می‌گوید: «زیبایی سرامید این است که
برای سلول‌های معمولی سمی نبوده و تنها آنها را به خواب فرو می‌برد، در حالی که
می‌تواند سلول‌های سرطانی را به صورت انتخابی بکشد».
سرازوم این توانایی را دارد که سلول‌های سرطانی را به دقت و با انتخابگری بالا مورد
حمله قرار دهد. مشکل سرامید به عنوان یک مولکول چربی این است که نمی‌تواند به عنوان
یک دارو به خوبی به محل مورد نظر رسانده شود. محققان برای حل این مشکل سرازوم را
تولید کردند که یک مولکول محلول در آب است.
در آزمایش‌هایی که روی سلول‌های سرطانی کبد در لوله آزمایش و همچنین در مدل حیوانی
انجام شدند، سرازوم توانست به خوبی سلول‌های سرطانی را از بین ببرد. این دارو
توانست در موش‌های مبتلا به سرطان کبد جلوی رگ‌زایی (تشکیل رگ‌های خونی مورد نیاز
برای رشد و تغذیه سلول‌ها) را بگیرد. مطالعات نشان دادند که کمبود مواد مغذی موجب
تولید سرامید بیشتر و در نتیجه مرگ سلول می‌شود.
کستر می‌گوید: «کارایی سرازوم در درمان سرطان‌های مختلف بسیار نویدبخش است، به شرطی
که بتوان آن را از آزمایشگاه به داروخانه رساند».
این پژوهشگران در کار قبلی خود که در مجله Blood منتشر شده است، نشان داده‌اند که
استفاده از سرازوم منجر به بهبود کامل سرطان خونی لنفوسیتی در موش‌ها می‌شود.
همچنین پروتئین survivin که از مرگ سلولی جلوگیری می‌کند، به مقدار زیادی توسط
سلول‌های NK-leukemia تولید می‌شود. سرازوم تولید survivin را کاهش داده و می‌تواند
درمانی برای سرطان کشنده خون باشد.
جزئیات این کار در مجله Gut منتشر شده است.
|
