تولید حسگر جدید برای تشخیص سرطان و عوامل بیماری‌زا

گروهی از محققان دانشگاه ایالتی کانزاس یک حسگر زیستی جدید ساخته‌اند که می‌تواند در تشخیص زودهنگام سرطان و عوامل بیماری‌زا به کار رفته و موجب افزایش سلامت غذایی و کاهش ریسک‌های سلامتی شود.

گروهی از محققان دانشگاه ایالتی کانزاس یک حسگر زیستی جدید ساخته‌اند که می‌تواند
در تشخیص زودهنگام سرطان و عوامل بیماری‌زا به کار رفته و موجب افزایش سلامت غذایی
و کاهش ریسک‌های سلامتی شود.

لطیف سید، دانشجوی دکترای شیمی این حسگر را با همکاری جون لی، استادیار شیمی ساخته
است. در این کار تمرکز اصلی روی باکتری E.Coli بوده است، اما سید می‌گوید که از این
فناوری می‌توان برای تشخیص عوامل بیماری‌زای دیگری همچون سالمونلا و ویروس‌ها
استفاده کرد.

او می‌افزاید: «کانزاس یکی از ایالت‌های پیشرو در زمینه تولید گوشت و صنعت مرغ و
ماکیان است. شیوع هرگونه عوامل بیماری‌زا در این صنعت موجب خسارت مالی هنگفتی شده و
خطرات زیادی از نظر سلامتی ایجاد می‌کند. ما می‌خواهیم با تشخیص زودهنگام عوامل
بیماری‌زا از شیوع آنها جلوگیری کنیم».

سید بیش از سه سال و نیم روی حسگرهای زیستی مبتنی بر نانوفناوری برای تشخیص عوامل
بیماری‌زا و نشانگرهای سرطان کار کرده است. او کار خود را به‌عنوان دانشجوی دکترا و
تحت راهنمایی دکتر لی که ۱۵ سال است روی فناوری نانو کار می‌کند، آغاز کرد. این کار
ادامه تحقیق قبلی دکتر لی در مرکز تحقیقاتی Ames ناساست که در آنجا هفت سال روی
توسعه فناوری نانو کار کرده است. لی زمان کار کردن در کالیفرنیا ایده تولید
تراشه‌ای را که بتواند عوامل بیماری‌زا را گرفته و تشخیص دهد، ارائه کرد.

در سال ۲۰۰۷ لی به ایالت کانزاس رفته و تحقیقات خود روی حسگرهای زیستی را با همراهی
سید ادامه داد. آنها روی تولید یک حسگر زیستی برای تشخیص سرطان و عوامل بیماری‌زا
کار می‌کنند. آنها برای تولید این حسگرها از نانوالیاف کربنی استفاده می‌کنند، زیرا
این الیاف می‌توانند آرایه‌ای از الکترودهای بسیار ریز را شکل دهند که حتی کوچک‌تر
از باکتری‌ها و ویروس‌ها باشند. وقتی که این ذرات میکروبی روی سطح این الکترودها
گرفتار می‌شوند، یک سیگنال الکتریکی حضور آنها را اعلام می‌کند.

سید می‌گوید: «هدف ما ادغام این فناوری در یک ابزار الکترونیکی دستی برای شناسایی
عوامل بیماری‌زاست. بدین ترتیب می‌توانیم از این ابزار برای رصد کیفیت آب یا غذا در
مراکز فراوری صنعتی استفاده کنیم. نتایج اولیه ما نشان می دهند که این فناوری
کاملاً قابل اجراست و من از این بابت بسیار خوشحالم».

جزئیات این کار در مجله Electrophoresis منتشر شده است.