تولید کرم ضدآفتاب جدید

محققان تایلندی نوعی کرم ضدآفتاب تولید کرده‌اند که علاوه بر محافظت از پوست در برابر آفتاب، می‌تواند رسانش داروهای موضعی را نیز انجام دهد.

محققان تایلندی نوعی کرم ضدآفتاب تولید کرده‌اند که علاوه بر محافظت از پوست در
برابر آفتاب، می‌تواند رسانش داروهای موضعی را نیز انجام دهد.

همه ما می‌دانیم حفاظت از پوست در برابر تابش‌های UVA و UVB که می‌توانند موجب
ایجاد سرطان و سوختگی پوست شوند، چقدر اهمیت دارد. اما کرم‌های ضدآفتاب می‌توانند
از طریق انتقال مولکول‌های آلی کوچک به پوست شما آسیب برسانند. برخی از این مولکول‌ها
که به‌عنوان فیلترهای تابش ماورای بنفش در کرم‌های ضدآفتاب به‌کار می‌روند، می‌توانند
بر قدرت باروری تأثیر منفی داشته باشند.

کرم‌های ضدآفتاب معدنی از تیتانیا یا اکسید روی ساخته می‌شوند و با وجودی که احتمال
ورود آنها به پوست پایین است، اما می‌توانند واکنش‌هایی را که با نور انجام
می‌شوند، کاتالیز کنند. به‌عنوان مثال این ذرات قادرند موجب ایجاد رادیکال‌های آزاد
شوند که در ابتلا به سرطان و پیری نقش دارند.

سوپاسون پاتانارگسون و همکارانش در دانشگاه Chulalongkorn در بانکوک با تولید یک
ذره پلی سیلسزکیوکسان (سیلیکات پیچیده) هیبریدی که حاوی کروموفورهای آلی به‌عنوان
بخشی از یک شبکه ساختاری معدنی است، مزایای هر دو نوع کرم ضدآفتاب را باهم ترکیب
کرده‌اند. این دو جزء باهم هم‌افزایی دارند به‌نحوی که کروموفور آلی نور UV را جذب
می‌کند و سپس نور جذب شده توسط ذرات معدنی پخش می‌شود. کارایی نانوکره به‌دست‌آمده
در جذب نور ماورای بنفش بالاتر از کارایی کرم‌های ضدآفتاب تجاری است.

پاتانارگسون تصمیم داشت یک ماده هیبریدی بسازد که همانند کرم‌های ضدآفتاب آلی
چسبناک نبوده و بدون ایجاد رادیکال‌های آزاد، نور را جذب کند. او برای این کار
دارای انگیزه شخصی بود. «پوست من زیاد نمی‌تواند دی‌اکسید تیتانیوم را تحمل کند. در
مورد ضدآفتاب‌های آلی نیز باید حالت چسبناکی آنها را تحمل کنم». از آنجایی که در
این محصول جدید کروموفورهای آلی به شبکه معدنی ذرات متصل شده‌اند، احتمال وارد شدن
آنها به جریان خون پایین‌تر از مولکول‌های آلی کوچک است.

به‌علاوه، از آنجایی که پلی سیلسزکیوکسان‌ها ساختار حفره‌ای دارند، می‌توان مواد
معطر یا داروهای مختلف را وارد آنها کرد تا پس از استفاده از کرم ضد آفتاب، به
تدریج رها شده و به‌درون پوست نفوذ کنند. این محققان نانوکره‌های خود را با
citronellal که یک دافع حشرات است، آزمایش کرده و دریافتند که زمان حفظ این بو توسط
نانوکره‌ها بسیار طولانی‌تر از زمانی است که این ماده به‌طور مستقیم مورد استفاده
قرار می‌گیرد.

جزئیات این کار در J. Mater. Chem منتشر شده است.