استفاده از نانوذرات RNA در رسانش درازمدت دارو به سلول‌ها

گروهی از محققان آمریکایی نوعی نانوذره RNA بزرگ ساخته و بی‌خطر بودن آن را در رسانش هدفمند عوامل درمانی به سلول‌ها بررسی کرده است.

سالهاست محققان فناوری نانو می‌دانند که RNA می‌تواند گزینه مناسبی برای رسانش
عوامل درمانی به سلول‌ها باشد. اما مشکلی که در این راه وجود دارد، تولید مولکول‌های
RNA بادوام و پایداری است که برای سلول‌ها سمی نباشند.

پروفسور پیژوآن گوئو، استاد مهندسی زیست‌پزشکی دانشگاه Cincinnati نوعی نانوذره RNA
بزرگ ساخته و بی‌خطر بودن آن را در رسانش هدفمند عوامل درمانی به سلول‌ها بررسی
کرده است.

گوئو می‌گوید: «یکی از مشکلات RNA درمانی نیاز به تولید مقدار زیادی RNA است. در
این کار ما بر اصلی‌ترین مشکل تولید صنعتی مولکول‌های RNA بزرگ تمرکز داشته و با
استفاده از یک راهکار دوبخشی دریافتیم که می‌توان با بهره‌گیری از دو قطعه کوچک‌تر
RNA، یک مولکول pRNA یا packing RNA را تولید کرد».

گوئو و همکارانش در این کار جدید از چندین راهکار مختلف برای ساخت یک مولکول pRNA
۱۱۷ بازی که حاوی مولکول RNA تداخلی کوچک (SiRNA) بود، استفاده کردند. قبلاً نشان
داده شده است که از siRNA می‌توان برای خاموش کردن ژن‌ها درون سلول‌ها استفاده کرد،
اما مولکول‌های siRNA که تاکنون از طریق تغییر شیمیایی تولید شده‌اند، تنها بین ۱۵
تا ۴۵ دقیقه درون بدن پایدار بوده و اغلب موجب ایجاد پاسخ های ایمنی نامطلوب
می‌شوند.

گوئو می‌گوید: «نیمه عمر ذرات pRNA که ما برای پنهان کردن siRNA ساخته‌ایم، در مدل
حیوانی بین ۵ تا ۱۰ ساعت است؛ در ضمن این ذرات غیرسمی بوده و هیچ پاسخ ایمنی در بدن
ایجاد نمی‌کنند. افزایش ده برابری چرخش نانوذرات RNA در گردش خون برای اهداف درمانی
بسیار مهم بوده و راه را برای انجام آزمایش‌های بالینی روی این ذرات هموار می‌کند».

گوئو می‌گوید اندازه ذرات pRNA ساخته شده اهمیت بسیار زیادی در رهایش موثر عوامل
درمانی به بافت بیمار دارد. او می‌افزاید: «اندازه ذرات RNA باید بین ۱۵ تا ۵۰
نانومتر باشد. در این محدوده ذرات آنقدر بزرگ هستند که درون بدن باقی مانده و با
وارد نشدن اتفاقی به درون سلول‌ها، موجب ایجاد سمیت نشوند، اما از سوی دیگر آنقدر
کوچک هستند که با کمک گیرنده‌های سطحی سلول‌ها، وارد سلول‌های هدف شوند».

هزینه این تحقیق توسط موسسه ملی سرطان، موسسه ملی تصویربرداری زیست‌پزشکی و
زیست‌مهندسی، موسسه ملی علوم پزشکی عمومی و شرکت Therapeutics Inc. تأمین شده است.
گوئو یکی از موسسان این شرکت است.

جزئیات این کار در مجله Molecular Therapy منتشر شده است.