گروهی از پژوهشگران برای اولین بار سلول‌های بدن انسان را وادار به تولید کپسول‌های طبیعی کرده‌اند؛ این کپسول‌ها دارای حفراتی برای رهایش داروها و یا عوامل وضوح تصویر هستند.
استفاده از سلول‌های زنده به‌عنوان عوامل کپسوله‌کننده
محققان در تلاش هستند راه‌های بهتری برای کپسوله کردن عوامل دارویی پیدا
کنند، به‌نحوی که این مولکول‌ها به شکلی موثر به بخش بیمار بدن رسانده شوند.
حال گروهی از پژوهشگران موسسه ماکس پلانک در آلمان برای اولین بار سلول‌های
بدن انسان را وادار به تولید کپسول‌های طبیعی کرده‌اند؛ این کپسول‌ها دارای
حفراتی برای رهایش داروها و یا عوامل وضوح تصویر هستند.
دایانگ وانگ و همکارانش در گزارشی که در
مجله Nano Letters منتشر کرده‌اند، توضیح داده‌اند که بدن انسان در رها شدن
از شر اشیای خارجی به‌نحوی بسیار موثر عمل می‌کند. برخی از این اشیای خارجی
همانند ویروس‌ها مضر بوده و باید از بدن دفع شوند. اما داروها و نانوذراتی
که برای رسانش عوامل درمانی و عوامل وضوح تصویر به‌کار می‌روند نیز به‌عنوان
اشیای خارجی شناخته شده و در نتیجه به سرعت از بدن خارج می‌شوند.
دانشمندان برای حل این مشکل تلاش کرده‌اند تا با پر کردن این مواد درون
روکشی که شبیه سلول‌های خود بدن است، آن را فریب داده و بتوانند این داروها
و عوامل تصویربرداری را برای مدت طولانی‌تری درون بدن نگهدارند. در طول
سالیان متمادی روکش‌های مختلفی برای این منظور مورد بررسی قرار گرفته‌اند،
اما زمان ماندگاری هیچ یک از آنها درون بدن به اندازه کافی طولانی نبوده
است. بنابراین وانگ و همکارانش تصمیم گرفتند با استفاده از سلول‌های زنده
به‌عنوان «لباس‌های نامرئی» کپسول‌های بهتری تولید کنند.
چون این کپسول‌ها که به‌نام «کپسول‌های غشای سلولی» یا CMCs نامیده
می‌شوند، از سلول‌های زنده ساخته می‌شوند، در نتیجه بدن فکر می‌کند که با
سلول های واقعی طرف است. بدین ترتیب داروها و نانوذراتی که درون این
سلول‌ها کپسوله شده‌اند، برای مدتی بسیار طولانی‌تر از سامانه‌های
کپسوله‌کننده دیگر داخل بدن باقی می‌مانند. بنابر گفته این محققان
«کپسول‌های غشای سلولی اولین عوامل رسانش و رهایش دارو هستند که به‌طور
ذاتی زیست‌سازگار و کارکردی هستند».
جزئیات این کار در مقاله‌ای با عنوان:
“Cells as Factories for Humanized Encapsulation”
در مجله Nano Letters منتشر شده است.
