نانومخلوط‌های معلق فلزی، راهی بسوی ساخت شیشه‌های هوشمند

نانومخلوط‌های معلق به‌طور طبیعی ناپایدار بوده و نانوذرات موجود در آنها به یکدیگر
چسبیده و ته نشین می‌شوند. اخیرا گروهی از محققان در دانشگاه سیراکوس، توانستند با
استفاده از پل‌های مایسلی این نانوذرات را در جای خود نگه داشته و مانع به‌هم
چسبیدن آنها شوند.

سورشکومار و همکارانش به این ترتیب موفق شدند مخلوط‌های معلقی از نانوذرات فلزی
بسازند که با به‌دام‌اندازی طول موج‌های مختلف طیف نور مرئی، برهم کنش‌هایی از نوع
تشدید پلاسمونی ایجاد کرده و در نهایت به تولید انرژی منجر شوند. به گفته آنها این
مخلوط‌های معلق حتی قابلیت آن را دارند که برای بهره‌برداری از یک طول موج نوری خاص
تنظیم شوند.

آنها همچنین با همکاری مرکز نانومواد کاربردی آزمایشگاه ملی بروکهاون موفق شد
آزمایشاتی را با استفاده از پراکندگی پرتو ایکس زاویه کوچک (SAXS) برای تعیین
مشخصات این نانومخلوط‌های معلق انجام داده و قابلیت آنها را برای ایجاد تفرق بهینه
باخواص اپتیکی قابل تنظیم به اثبات رسانند.

به گفته سورشکومار، نتایج این تحقیق کاربردهای متعددی در حوزه انرژی دارد. به‌عنوان
مثال از این مخلوط‌های معلق می‌توان به‌عنوان پیش ساز روکش‌های بهبود دهنده بازدهی
به‌دام‌اندازی نور در ابزارهای فیلم نازک فوتوولتائیک و یا در ساخت شیشه‌های هوشمند
چند کاره برای پنجره ساختمان‌ها (که ضمن جلوگیری از نفوذ پرتوهای مضر فرابنفش، از
طیف نور مرئی که به آنها می‌تابد انرژی تولید می‌کنند) استفاده کرد.

لازم به‌ذکر است نتایج این تحقیق که با حمایت تسهیلات اعطایی بنیاد ملی علوم انجام
شده و در انتظار دریافت گواهی ثبت اختراع است، از سوی انستیتو فیزیک آمریکا در
شماره ماه جولای ۲۰۱۱ نشریه Applied Physics Letters منتشر شده است.