|
بنابر گفته محققان دانشگاه عمومی ویرجینیا و موسسه فناوری ویرجینیا، شاید بتوان در
آینده از یک ترکیب با دو عمکلرد برای بهبود تشخیص، تصویربرداری و درمان تومور مغزی
استفاده کرد. این ترکیب توانایی رسانش همزمان عوامل تشخیصی و درمانی را دارا است.
گلیبلاستوماس معمول‌ترین و شدیدترین تومور مغزی در انسان است که از نرخ عود بالایی
برخوردار است. این سلول‌ها به‌طور معمول در محدوده‌ای فراتر از مرزهای مشخص تومور
گسترش یافته و در نتیجه تصویربرداری از آنها با روش‌های موجود بسیار دشوار است.
پژوهشگران به‌دنبال یافتن راه‌هایی برای حمله به این سلول‌ها بوده‌اند تا از بازگشت
سرطان مغزی جلوگیری کرده و یا آن را به تعویق بیاندازند.
در مطالعه‌ای که در شماره ماه آگوست مجله Radiology منتشر شده است، این گروه
تحقیقاتی به‌رهبری دکتر پانوس فاتوروس، استاد بازنشسته دانشکده پزشکی دانشگاه عمومی
ویرجینیا، نشان داده‌اند که با استفاده از یک نانوذره حاوی عامل وضوح تصویر MRI می‌توان
از تومورهای مغزی به‌خوبی تصویربرداری کرده و در یک مدل حیوانی آنها را با استفاده
از پرتودرمانی از بین برد.
این نانوذره با گادولینیوم که یک عامل وضوح تصویر MRI است پر شده و به عنصر
رادیواکتیو لوتتیوم ۱۷۷ متصل می‌شود تا درمان brachytherapy (رادیوتراپی درونی)
انجام شود. چنین ذره‌ای یک عامل theranostic (تشخیصی-درمانی) نامیده می‌شود که
نشانگر این است که همزمان می‌تواند هم عمل تصویربرداری و هم فرایند درمان را انجام
دهد. لوتتیوم ۱۱۷ به سطح خارجی قفس کربنی نانوذره متصل می‌شود.
دکتر مایکل شولتز یکی از محققان آزمایشگاه فاتوروس می‌گوید: «ما بر این باوریم که
این نانوذرات به‌دلیل ویژگی خوشه‌ای شدن برای مدت زمان طولانی‌تری درون تومور باقی
مانده و در نتیجه امکان تابش موضعی بالاتری را فراهم می‌کنند».
فاتوروس می‌گوید: «این عامل تشخیصی-درمانی می‌تواند از طریق فراهم کردن امکان
تصویربرداری در بازه زمانی طولانی‌تر بدون نیاز به تزریق مجدد عامل تصویربرداری،
مطالعه پاسخ تومور به فرایند درمان را امکان پذیر سازد».
نانوذره‌ای به‌نام متالوفولرین عامل‌دار (fMF) که به باکی‌بال نیز معروف است، به‌عنوان
مبنای این کار مورد استفاده قرار گرفته است. دکتر هری دورن، استاد شیمی موسسه
فناوری ویرجینیا و گروه وی این نانوذره را تولید کرده‌اند. دورن و همکارانش
توانستند فلزات خاکی کمیاب را درون فضای خالی این نانوذرات کپسوله کنند. دورن می‌گوید:
«با وجودی که این یک مطالعه محدود روی حیوانات است، اما قابلیت‌های زیاد این ذرات
را نشان می‌دهد؛ امیدواریم در آینده بتوانیم از این ذرات در درمان تومورهای انسانی
بهره ببریم».
|
