گروهی از دانشمندان آمریکایی یک حامل دارویی جدید برای سرطان تولید کرده‌اند که از طریق یافتن یک مسیر بزرگراهی به‌درون سلول هدف، میزان آسیب‌رسانی به ژن‌های سلول‌های سرطانی را به بیشترین مقدار ممکن می‌رساند.
تولید نانوحامل جدید برای مبارزه با سرطان
گروهی از دانشمندان آمریکایی یک حامل دارویی جدید برای سرطان تولید کرده‌اند که از طریق یافتن یک مسیر بزرگراهی به‌درون سلول هدف، میزان آسیب‌رسانی به ژن‌های سلول‌های سرطانی را به بیشترین مقدار ممکن می‌رساند. این انتقال‌دهنده جدید که نانوحامل نامیده می‌شود، یک ساختار لیپیدی است که حاوی قطعه‌ای RNA است.
این قطعه RNA کپسوله شده درون نانوحامل فرایندی را برای ساکت کردن ژن‌ها آغاز می‌کند که موجب می‌شود ژن‌ها نتوانند پروتئین‌های مورد نیاز برای ایجاد بیماری را تولید کنند.
با وجودی که بخش اصلی این نانوحامل که توسط محققان دانشگاه ایالتی اوهایو تولید شده است، شبیه حامل‌های قبلی است، اما این حامل جدید دارای یک کمک‌کننده جدید در سطح خود است که موجب می‌شود کارایی آن افزایش یابد.
این نانوحامل با یافتن مسیرهای تندرو (در برابر مسیرهای محلی کندرو) به‌درون سلول، زمان بیشتری را در جایی که می‌تواند حل شده و RNA را رها سازد، سپری می‌کند. بدین ترتیب این قطعه از RNA که RNA کوچک تداخلی یا siRNA نامیده می‌شود، ژن‌های هدف را برای مدت طولانی‌تری خاموش نگه‌می‌دارد.
مطالعات نشان می‌دهند که با استفاده از این نانوحامل جدید، مقدار پروتئین تولید شده توسط ژن‌های هدف ۶ برابر کمتر از حالتی است که از حامل‌های فعلی استفاده می‌شود.
چنگوآنگ ژو، نویسنده اصلی مقاله مربوط به این کار می‌گوید: «ما یک حامل جدید طراحی کرده و نشان داده‌ایم که این حامل می‌تواند بر مسیرهای ورودی سلول اثر گذاشته و در نتیجه، مدت زمانی را که siRNA درون بخش اصلی سلول سپری می‌کند، تحت تأثیر قرار دهد».
گروه‌های تحقیقاتی دیگری نیز حامل‌های مبتنی بر لیپید را تولید کرده‌اند. مزیت این نانوحامل جدید که SPANosome نامیده می‌شود، این است که از یک روش جدید استفاده می‌کند؛ این نانوحامل دارای یک ترکیب خاص روی سطح خود است که امکان ورود راحت‌تر به‌درون سلول هدف را فراهم می‌آورد.
این پژوهشگران با توجه به تحقیقات قبلی خود می‌دانستند که برای اینکه siRNA اثر خوبی داشته باشد، باید بتواند از بخشی از سلول فرار کرده و خود را به بدنه اصلی سلول برساند. همچنین باید از بخش خاص دیگری درون سلول که اشیای خارجی در آن تخریب شده و تکه تکه می‌شوند، دوری کند. تمام این فرایند به‌نام pharmacokinetics شناخته می‌شود.
این پژوهشگران برای مشاهده نانوحامل‌های متفاوت در زمان‌های مختلف پس از رسیدن آنها به سلول‌های هدف، از یک روش پیچیده تصویربرداری فلورسانس بهره بردند. آنها دریافتند که چهار ساعت پس از رسیدن SPANosome به سلول‌های سرطان کبد، حضور این نانوحامل درون بدنه اصلی سلول ۵/۳ برابر بیشتر از حضور حامل‌های معمول دیگر است.
