پژوهشگران دانشگاه بوردوکس نشان دادند که می‌توان چند نانوکپسول را درون یک کپسول بزرگتر قرار داد. این کار برای سیستم‌های دارو رسانی بسیار مفید است زیرا می‌توان چند عامل را درون یک حامل قرار داد.
قرار دادن چند نانوکپسول درون یک کپسول بزرگتر
نانوپزشکی با دو چالش بزرگ روبرو است: سنتز موادی بسیار کوچک که دارای یک یا چند ماده در درون خود است، رهاسازی این مواد در زمان و نقطه مناسب به‌طوری که مقدار دز و شکل رهاسازی کاملا تحت کنترل باشد. پژوهشگران آزمایشگاه شیمی پلیمر آلی از دانشگاه بوردوکس اخیرا موفق به کپسوله کردن نانوکیسه‌هایی درون کیسه‌هایی بزرگتر شدند. این ساختار که به عروسک روسی شهرت گرفته از یک بخش سلولی تقلید شده است. تولید مجدد این ساختار اولین گام به‌سوی فعال سازی کنترل شده یک واکنش درون ساختار سلول است. این کار یک گام بزرگ به‌سوی کپسوله کردن چندگانه بوده و روش جدیدی برای رهاسازی دارویی ارائه می‌کند. نتایج این تحقیق در نشریه Angewandte Chemie International Edition به چاپ رسیده است.
بیشتر حاملینی که تا کنون برای رهاسازی مورد استفاده قرار گرفته است، از جنس لیپید بوده که به آنها لیپوزوم گفته می‌شود. نسخه پلیمری این سیستم به پلیمرزوم شهرت داشته که ۱۰ سال قبل کشف شد. این پلیمرزوم‌ها دارای مزایایی متعددی نسبت به لیپوزوم‌ها هستند: آنها پایدارتر بوده و نفوذ ناپذیرند، همچنین به‌راحتی می‌توان آنها را عامل‌دار کرد. با عامل‌دار کردن این سیستم‌ها می‌توان آنها را بهتر کنترل کرد به این معنا که می‌توان از این مواد برای تولید پلیمرهای حساس به گرما یا پلیمرهایی برای شناسایی نوع خاصی از سلول نظیر سلول‌های سرطانی استفاده کرد.
درطی ۱۰ سال گذشته، این تیم تحقیقاتی به‌رهبری سباستین لکوماندوکس موفق شده است پلمرزوم‌هایی از جنس پلی پپتید تولید کند که دارای شکل و خواصی مشابه ویروس‌ها است.
این گروه تحقیقاتی در حال حاضر به تقلید از طبیعت پرداخته به‌طوری که این پلیمرزوم‌ها را درون یکدیگر قرار دادند. چنین ساختاری کاملا از سیستم های زیستی تقلید شده است که در آن بخش‌هایی درون بخش‌هایی دیگر قرار می‌گیرند.
محققان از روش‌های آمولوسیون و سانتریفیوژهای جدید برای این کار استفاده کردند. آنها برای اثبات نتایج کار خود از رنگ‌های فلورسانس و تصویربرداری فلورسانس استفاده کرده که نتایج نشان می‌دهد ساختارهای پلیمرزوم درون یکدیگر کپسوله شده‌اند. با چنین توانمندی، محققان قادر خواهند بود چندین پلیمرزوم را درون یک پلیمر زوم بزرگتر قرار دهند. با این کار می‌توان چند ماده را درون یک حامل قرار داد، که این خود یک مزیت بزرگ محسوب می‌شود.
