مطالعه برهمکنش میان نانوذرات با پروتئین‌های پلاسمای خون

گروهی از محققان آمریکایی یک روش جدید برای تعیین مشخصات پروتئین‌های پلاسمای خونی که به سطح نانوذرات متصل شده بودند ابداع کرده و بزرگ‌ترین مجموعه اطلاعاتی را که تاکنون از ترکیب پروتئین-نانوذره حاصل شده است، به‌دست آوردند.

گروهی از محققان آزمایشگاه ملی نورث‌وسترن یک روش زیبا و جدید برای تعیین
مشخصات پروتئین‌های پلاسمای خونی که به سطح نانوذرات متصل شده بودند ابداع
کرده و بزرگ‌ترین مجموعه اطلاعاتی را که تاکنون از ترکیب پروتئین-نانوذره
حاصل شده است، به‌دست آوردند.
 
محققان در این مطالعه از نانوذراتی استفاده کردند که شبیه نانوذرات محیطی (همچون
نانوذرات موجود در فضاهای شهری یا خروجی اگزوز موتورهای دیزل) بوده و می‌توانند
وارد ریه‌ها شده و موجب ایجاد بیماری‌هایی همچون آسم و سرطان شوند. آنها نانوذرات
را با پلاسمای خون انسان مخلوط کرده و اجازه دادند تا پروتئین‌های پلاسما روی
نانوذرات جذب شوند. سپس این پروتئین‌های متصل‌شده به نانوذرات را هضم کرده و سپس با
استفاده از طیف‌سنج جرمی LTQ Orbitrap در آزمایشگاه EMSL و پروتئومیک مبتنی بر
LC-MS این پروتئین‌ها را ردیابی و شناسایی کردند.

این محققان ۸۸ پروتیئن پلاسمای جذب شده روی نانوذرات را در شرایط مختلفی شناسایی
کردند. این داده‌ها ثابت کردند که پروتئین‌ها در کمتر از ۵ دقیقه نانوذرات را می‌پوشانند
که نشان می‌دهد برهمکنش میان پروتئین و نانوذره بسیار سریع است.

به‌علاوه، نانوذرات با اندازه‌های مختلف و شیمی سطحی متفاوت منجر به ایجاد ویژگی‌های
پروتئینی مختلفی شدند که این امر نشان می‌دهد انواع مختلف نانوذرات می‌توانند اثرات
سلامتی، نوع تجمع و سرنوشت متفاوتی داشته باشند. چنین آنالیزی راه را برای ارائه
مدل‌های با قدرت پیش‌بینی بهتر درباره برهمکنش نانوذره-پروتئین هموار کرده و می‌تواند
بر تصمیم‌گیری در زمینه استفاده از نانوذرات و اثرات آنها بر سلامتی انسان دخیل
باشد.

جزئیات این کار در مجله Proteomics منتشر شده است.