تلاشی نظام‌مند برای ارزیابی ریسک نانومواد

پروژه نانوریلیز، به دنبال توسعه روش‌هایی برای شناسایی انتشار نانومواد مورد استفاده در محصولات است.

همانطور که کاربردهای فناوری‌نانو به سرعت در صنایع مختلف در حال گسترش می‌باشد،
توجه به اثرات بالقوه زیست‌محیطی و سلامت انسان ناشی از آنها نیز بسیار حایز اهمیت
است.

در این راستا پروژه نانوریلیز (NanoRelease) آغاز شد تا با اتکا بر آن، روش‌هایی
برای ارزیابی ریسک در این حوزه ارائه شود.

پروژه نانوریلیز، به دنبال توسعه روش‌هایی برای شناسایی انتشار نانومواد مورد
استفاده در محصولات است. برای انجام این کار، پروژه فوق اقدامات زیر را انجام می‌دهد:

• بررسی چرخه حیات کامل نانومواد در محصولات؛

• ارائه سناریوهای ویژه در نقاط کلیدی چرخه حیات مواد؛

• سازماندهی داده‌های مربوط به ویژگی‌های کنونی نانومواد و روش‌های اندازه‌گیری
سناریوهای انتشار؛

• توسعه و تدوین یک گزارش علمی برای مقیاس‌های انتشار؛ و

• انجام آزمایش‌های بین‌آزمایشگاهی برای بهبود استانداردسازی و استفاده گسترده از
روش‌ها.

مرحله اول پروژه فوق در سال ۲۰۱۱ میلادی تکمیل شد و در نتیجه آن نانولوله‌های کربنی
چند دیواره (MWCNTs) در پلیمرها، از طریق روش‌های بین‌آزمایشگاهی، به عنوان اولین
مواد ارزیابی شده‌اند. در مرحله بعدی، سه کارگروه با بیش از ۴۰ متخصص موارد ذیل را
ارزیابی نموده‌اند: ۱) روش‌های اندازه‌گیری ۲) اثرات مواد منتخب بر نرخ‌های انتشار
و ۳) شناسایی سناریوهای انتشار کلیدی.

پروژه مذکور، توسط دکتر ریچارد کندی از بنیاد تحقیقاتی ILSI سازماندهی می‌شود.
نانوریلیز توسط سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا، انجمن شیمی آمریکا، محیط زیست
کانادا، انجمن تولید کنندگان مواد شیمیایی و سازمان‌های وابسته، موسسه ملی
استاندارد و فناوری و … سازماندهی می‌شود.