فائق آمدن بر مقاومت نسبت به داروی سرطانی با نانوذرات

یکی از روش‌هایی که در آن سلول‌های سرطانی از داروی ضدسرطان فرار می‌کنند، تولید پروتئینی است که داروها را قبل از اینکه بتوانند اثرات سلول‌کشی خود را اجرا کنند، بخارج سلول پمپ می‌کند. یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه نورث‌وسترن پی برده است که نانوذرات زیست‌سازگار اکسید آهن – دی‌اکسید تیتانیوم می‌توانند از این پمپ فرار کرده و داروهای ضدسرطان مخرب DNA را قادر به رسیدن به هسته‌های سلولی کنند.

یکی از روش‌هایی که در آن سلول‌های سرطانی از داروی ضدسرطان فرار می‌کنند،
تولید پروتئینی است که داروها را قبل از اینکه بتوانند اثرات سلول‌کشی خود را
اجرا کنند، بخارج سلول پمپ می‌کند. یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه نورث‌وسترن پی
برده است که نانوذرات زیست‌سازگار اکسید آهن – دی‌اکسید تیتانیوم می‌توانند از
این پمپ فرار کرده و داروهای ضدسرطان مخرب DNA را قادر به رسیدن به هسته‌های
سلولی کنند.

گایله ولوشاک که عضو مرکز مزایای فناوری‌نانو سرطان در دانشگاه نورث‌وسترن است،
رهبری گروهی را که نانوذرات مذکور را توسعه داده‌اند، برعهده دارد.

هدف این کار دومنظوره می‌باشد: شناسایی نانوذره‌ای که بر مقاومت دارویی وابسته
به پمپ فائق آید و نیز بتواند همزمان در نقش عامل تصویربرداری تومور عمل کند.
این پژوهشگران نانوذره‌ای با یک هسته اکسید آهنی که با پوسته دی‌اکسید
تیتانیومی احاطه شده است، انتخاب کردند. هسته اکسید آهنی در نقش یک عامل
کنتراست تصویربرداری تشدید هسته‌ای (MRI) رفتار می‌کند، در حالیکه پوسته دی‌اکسید
تیتانیومی می‌تواند از طریق یک پیوند شیمیایی، که در محیط‌های اسیدی درون سلول
سرطانی می‌شکند، به عامل‌های ضدسرطان مانند دوکسوروبیسین متصل شود.

این پژوهشگران سلول‌های سرطان تخمدان مقاوم در برابر دارو را با این نانوذره‌ی
پرشده از دوکسوروبیسین درمان کرده و نشان دادند که این نانوذره بسهولت بدرون
سلول‌ها نفوذ می‌کند. مهم اینجاست که، این نانوذرات محموله دارویی خود را آزاد
کرده و دوکسوروبیسین را قادر به رسیدن به هسته سلولی می‌کنند. دوکسوروبیسین
سلول‌ها را از طریق فرآیندی که شامل برقراری پیوند با DNA در هسته است می‌کشد.
با استفاده از این ترکیب دارو- نانوذره سلول‌های مقاوم ۶ برابر تجمع دارویی
بیشتر در مقایسه با دوکسوروبیسین تنها نشان دادند.

جالب اینجاست که، این پژوهشگران پی بردند که هنگامی که آنها حتی نانوذرات خالی
را (بدون دوکسوروبیسین) با ترانسفرین، مولکولی که در ترابرد آهن نقش دارد،
مدیریت می‌کنند، شاهد دریافت بیشتری از ترانسفرین توسط سلول‌ها می‌شوند. این
مشاهده مهم است زیرا خیلی از گروه‌های پژوهشی در پی ساخت نانوذراتی هستند که
ترانسفرین را برای تشدید دریافت سلولی بر روی سطوح قرار دهند. در این سناریو،
انجام درمان همزمان با این نوع ذرات خالی سودمند می‌باشد.

این پژوهشگران جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را تحت عنوان “نانوحامل‌ها،
دریافت دوکسوروبیسین را در سلول‌های سرطان تخمدان مقاوم در برابر دارو، افزایش
می‌دهند” در مجله‌ی Cancer Research منتشر کرده‌اند.