قرار دادن نقاط کوانتومی روی اوریگامی

محققان آمریکایی مشغول بررسی ایجاد ساختارهای پیچیده با استفاده از رشته‌های دی‌ان‌ای هستند. اخیرا پژوهشگران مرکز NIST به بررسی نحوه قرار گرفتن نانوذرات و نقاط کوانتومی روی این ساختارهای پرداخته‌اند.

محققان آمریکایی مشغول بررسی ایجاد ساختارهای پیچیده با استفاده از رشته‌های
دی‌ان‌ای هستند. اخیرا پژوهشگران مرکز NIST به بررسی نحوه قرار گرفتن
نانوذرات و نقاط کوانتومی روی این ساختارهای پرداخته‌اند.

در سال‌های اخیر، دانشمندان از مولکول‌های دی‌ان‌ای، برای تولید ساختارهای
مصنوعی استفاده می‌کنند. آنها برای این کار از طبیعت جفت شدن دی‌ان‌ای
استفاده کرده و با کمک توانایی اتصال منطقی جفت بازها، ساختارهای پیچیده
ایجاد می‌کنند. چنین اوریگامی دی‌ان‌ای اولین بار در موسسه فناوری
کالیفرنیا انجام شد. با این روش می‌توان نانوساختارهای پیچیده‌ای تولید کرد
که در ادوات نیمه‌هادی، حسگرها و سیستم‌های رهایش دارویی مورد استفاده قرار
گیرد. این یک راهبرد پایین به بالا برای تولید نانوساختارها است.

 
در حالی که پژوهشگران در این حوزه در حال کار روی این موضوع هستند که چه ساختارهایی
را می‌توان با این روش تولید کرد، محقققان موسسه ملی استاندارد و فناوری به‌دنبال
این هستند که چه چیزهایی عملا قابل به‌دست آمدن است.

الکس لیدل از محققان این موسسه می‌گوید این روش شباهت زیادی به بازی لگو دارد – در
این بازی بلوک‌های سازنده‌ای وجود دارد که با یکدیگر جفت شده و در نهایت با چسبیدن
به‌هم ساختاری را ایجاد می‌کند.

لیدل می‌گوید اگر این فناوری به شکل صحیحی انجام شود، شما خواهید دید که چگونه این
سیستم به‌خوبی کار می‌کند. ما نشان دادیم که چه فاکتورهای مهمی می‌تواند برای تولید
نانوساختارها با استفاده از الگوی اوریگام دی‌ان‌ای مهم بوده و از سوی دیگر ما نشان
دادیم که چگونه یک طراحی مناسب برای رسیدن به یک محصول خوب ضروری است. ما امیدواریم
که این فناوری یک گام به جلو رفته باشد.

در اوریگامی دی‌ان‌ای، پژوهشگران رشته‌های دی‌ان‌ای را در کنار هم قرار داده و با
استفاده از رشته‌های مکمل، آنها را به‌هم متصل می‌کنند و در نهایت ساختارهایی با
اشکال مختلف نظیر مربع، مستطیل و دایره ایجاد می‌کنند. از این اشکال می‌توان
به‌عنوان یک الگو استفاده کرد تا نانوذرات یا نقاط کوانتومی با استفاده از رشته‌های
اتصال دهنده‌ به‌هم بچسبند.

محققان مرکز NIST روی چگونگی تشکیل این ساختارها، دقت و سرعت تشکیل آنها تحقیق
کردند. نتایج کار آنها نشان داد که ۴ نقطه کوانتومی می‌تواند در گوشه‌های یک ساختار
اوریگامی ۱۰۰ نانومتری قرار می‌گیرد، این کار در مدت ۲۴ ساعت با نرخ خطای ۵ درصد
انجام می‌شود. در الگوهایی که سه و چهار نقطه در یک خط قرار گرفته و از میان این
اوریگامی عبور می‌کنند افزایش خطا روبرو وجود دارد. با قرار دادن نقاط کوانتومی
درون یک غلاف از جنس مواد زیستی، قطر موثر آنها افزایش می‌یابد.