نانوذرات کربنی درمان سرطان را بهبود می‌دهند

در این درمان از نانوذرات کربنی برای کپسوله کردن داروهای شیمی‌درمانی
استفاده می‌شود. در این راهبرد جدید که توسط جیمز تور و جفری مایرز ارائه
شده است، پاکلیتاکسل (PTX) و ستوکسیماب (Cet) با خوشه‌های کربنی آب‌دوست که
با پلی‌اتیلن گلایکول عامل‌دار شده‌اند و به PEG-HCC معروف هستند، ترکیب می‌شوند.

تور، مایرز و شرکای آنها یک روش ساده برای ادغام PTX و Cet با خوشه‌های کربنی
یافتند که اجزای فعال را جذب می‌کند. آنها می‌گویند که این ترکیب جدید قابل حل در
آب است و نسبت به تاکسول در هدفگیری تومورها موثرتر است، در حالیکه از اثرات سمی
پاکلیتاکسل و کریموفور روی سلول‌های سالم همسایه نیز اجتناب می‌شود.

تور گفت که عناصر Cet/PTX/PEG-HCC بسهولت ترکیب می‌شوند. “ما در این کار نشان دادیم
که هنگامی که پاکلیتاکسل را بر خوشه‌های کربنی آب‌دوست سوار می‌کنیم، می‌توانیم
آنها را درست مانند تاکسول آزادسازی کنیم.”

مایرز گفت که ترکیب کردن Cet/PTX/PEG-HCC با پرتودرمانی در تست‌های انجام شده روی
موش یک افزایش قابل‌ملاحظه در تخریب تومور نشان داد. او گفت: “نظر ما این است که
PTX، داروی شیمی‌درمانی، سلول‌های سرطانی را به اثرات تابش حساس می‌کند و Cet/PEG-HCC
تحویل PTX را به سلول‌های سرطانی افزایش می‌دهد.”

تور قابلیت خوبی را برای استفاده‌های بالینی PEG-HCC در سرطان مغز و جراحت‌های آسیب‌زای
مغزی و نیز شیمی‌درمانی پیش‌بینی می‌کند ولی اذعان دارد که تا ورود چنین داروهایی
برای درمان انسان راه درازی است.

این پژوهشگران جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی ACS Nano منتشر کرده‌اند.