استفاده از امواج رادیویی برای پختن تومورها

یکی از روش‌های درمان سرطان، استفاده از نانوذرات برای پختن تومورها است، این
روش دارای کمتری اثر جانبی است. اخیرا یک تیم تحقیقاتی از مرکز نانوپزشکی سرطان
تگزاس نشان دادند که می‌توان از نانوذرات طلا برای درمان سرطان استفاده کرد.
برای این کار نانوذرات بوسیله امواج رادیویی گرم شده که این گرما موجب پختن
سلول‌ها می‌شود. همچنین پژوهشگران دریافتند که چگونه می‌توان خاصیت سمیت گرمایی
این نانوذرات را افزایش داد.

این تحقیقات توسط استیون کرلی از دانشگاه تگزاس و لون ویلسون از دانشگاه رایس
انجام گرفته است. نتایج این تحقیق در قالب مقاله‌ای تحت عنوان Stability of
antibody-conjugated gold nanoparticles in the endo-lysosomal
nanoenvironment: Implications for non-invasive radiofrequency-based cancer
therapy در نشریه Nanomedicine به چاپ رسیده است.

نانوذرات زیست سازگار طلا وسیله ایده‌آلی برای وارد کردن گرما به تومورها محسوب
می‌شود، زیرا این نانوذرات غیرسمی بوده، پایدارند و با پوشش‌دهی می‌توان آنها
را برای اتصال به تومورهای مختلف آماده کرد. برخلاف ترکیبات ضد سرطان معمولی،
نانوذرات طلا بی‌خطر هستند مگر این که با یک منبع انرژی مانند پرتوهای نزدیک
قرمز که توسط لیزر تابیده می‌شوند، فعال شوند. در حقیقت نانوذرات طلای فعال شده
با لیزر به‌صورت تست بالینی برای درمان سرطان گردن و سر توسط کلینیک‌ها مورد
آزمایش قرار می‌گیرند. امواج رادیویی نسبت به لیزر از مزیتی برخوردار هستند،
این امواج با بافت‌های بدن برهمکنش نداده بنابراین می‌تواند درون بدن تا عمق
بیشتری نفوذ کند جایی که لیزر قادر به نفوذ در آن نیست.

یکی از اشکالات این روش آن است که نانوذرات طلا که قرار است توسط امواج رادیویی
فعال شوند تمایل زیادی به متجمع شدن دارند بنابراین به‌صورت کلوخه‌ای درآمده و
توانایی جذب انرژی و تبدیل به گرما در آنها کاهش می‌یابد. در این پروژه محققان
به‌دنبال این حقیقت هستند که چرا نانوذرات به‌هم می‌چسبند و چگونه می‌توان آنها
را از هم جدا نگه‌داشت. نتایج نشان داد که pH پایین دلیل این تجمع است.

برای خنثی کردن محیط درون اندوزوم، محققان دو داروی مختلف را به سلول وارد
کردند: کوکانامایسین آ، آنتی بیوتیکی که برای بدن انسان طراحی نشده، کلروکوئین،
داروی ضد مالاریا، که هر دوی این داروها اسیدیته اندوزوم را افزایش می‌دهند.
نتایج نشان داد که این داروها عملکرد نانوذرات را بهبود می‌دهد به‌طوری که تجمع
نانوذرات صورت نمی‌گیرد.