مشاهده رهایی دارو از نانولوله‌ها در سلول‌های زنده

چن می‌گوید: “فرآیند دقیق رهاسازی دارو از ناقلش در داخل سلول زنده هنوز
روشن نیست. فهم این فرآیند برای فهم بهتر مکانیسم‌های زیرسلولی درمان با
سیستم‌های دارورسانی و نیز برای طراحی سیستم‌های جدید و رهیافت‌های
آزادسازی کنترل شده بسیار مهم است.”

برای انجام این مشاهدات، این پژوهشگران یک رنگدانه را که فلورسانس سبز روشن را نشان
می‌داد، بطور کووالانسی به نانولوله‌های کربنی پوشیده شده با چیتوسان (“Chitosan”)
پیوند دادند. این کار به این گروه اجازه ردگیری مکان نانولوله کربنی و حرکت آن در
داخل سلول‌ها را می‌داد. سپس داروی DOX، که نوعی رنگدانه با فلورسانس قرمز روشن است،
را با استفاده از پشته‌سازی-π به دیواره جانبی SWCNTها متصل کردند.

چن می‌گوید: “این برهم‌کنش حساس به pH بین DOX و SWCNT باید شامل رهاسازی دارو در
شرایط اسیدی باشد. بنابراین، از عملکرد این دو نوع فلورسانس – با هم یا جداگانه –
ما وضعیت دارو روی حامل‌های نانولوله‌ای، و نیز تغییر pH در اندامک‌های زیرسلولی
ویژه‌ای که فرآیند رهاسازی را شروع می‌کنند، را پایش کردیم.”

این دانشمندان با توجه به مشاهدات خود، مکانیسم رهاسازی دارو در داخل سلول را طبق
شکل نتیجه‌گیری کردند: سه مرحله برای رهاسازی DOX سیستم دارورسانی نانولوله کربنی
رخ می‌دهد، همان‌طور که در دیاگرام سلولی و تصاویر هم‌کانونی نشان داده شده است.

این گروه می‌گوید که قسمتی از این یافته‌ها با مکانیسم‌های ارائه شده قبلی برای
رهاسازی دارو سازگار است.

این پژوهشگران جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی Small منتشر کرده‌اند.