ممانعت از رشد سلول‌های سرطانی با – تخت‌خواب سوزنی –

پژوهشگرانی از دانشگاه براون کاشتی را خلق کرده‌اند که بنظر می‌آید از رشد مجدد سلول سرطان سینه جلوگیری کند. این کاشت که از یک پلیمر معمولی زیست‌سازگار ساخته می‌شود، اولین باری است که به طریقی در مقیاس نانو ساخته می‌شود که باعث افت در معماری رگ خونی که تومورهای سرطان سینه به آن متکی هستند، می‌شود؛ در حالیکه سلول‌های سالم درون‌پوش را برای بافت سینه جذب می‌کند.

پژوهشگرانی از دانشگاه براون کاشتی را خلق کرده‌اند که بنظر می‌آید از رشد
مجدد سلول سرطان سینه جلوگیری کند. این کاشت که از یک پلیمر معمولی
زیست‌سازگار ساخته می‌شود، اولین باری است که به طریقی در مقیاس نانو ساخته
می‌شود که باعث افت در معماری رگ خونی که تومورهای سرطان سینه به آن متکی
هستند، می‌شود؛ در حالیکه سلول‌های سالم درون‌پوش را برای بافت سینه جذب
می‌کند.

این گروه یک کاشت با سطح “تخت‌خواب سوزنی” در مقیاس نانو ساخته است که از
جایگیری و رشد سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌کند. این کاشت که از یک پلیمر
معمولی زیست‌سازگار ساخته شده است، اولین نوع با اصلاحاتی در مقیاس نانو
است که مانع رشد سلول‌های سرطان سینه می‌شود، در حالیکه سلول‌های سالم را
برای بافت سینه جذب می‌کند.

 

یک سطح “تخت‌خواب سوزنی” ناهموار اجازه تجمع مواد غذایی که سلول‌های سرطانی برای
رشد نیاز دارند را نمی‌دهد.

توماس وبستر، محقق ارشد این گروه تحقیقاتی، و همکارنش در آزمایشگاه‌شان در حال
اصلاح سطوح متنوع کاشتی برای ارتقای ترمیم استخوان، غضروف، پوست و سایر سلول‌ها
هستند. در این کار، پژوهشگران مذکور در جستجوی تغییرشکل یک کاشت بودند که بتواند در
جراحی بازسازی سینه استفاده شود، بنحوی که نه تنها سلول‌های سالم را جذب کند بلکه
هر سلول سرطان سینه را دفع کند.

این گروه تحقیقاتی با استفاده از دانه‌های پلی‌استایرنی با قطر ۲۳ نانومتری و اسید
پلی‌لاکتیک – کو- گلایکولیک (PLGA) (یک پلیمر زیست‌تجزیه‌پذیر تایید شده توسط FDA
که به‌طور گسترده در چیدمان‌های پزشکی مانند بخیه‌ها استفاده می‌شود) قالبی روی
صفحه شیشه‌ای خلق کرد. نتیجه به این صورت بود: یک کاشت که سطح آن پوشیده از
کرک‌هایی با قطر ۲۳ نانومتر در مجاورت هم بود. این گروه همچنین سطوح کاشتی PLGA با
قله‌های ۳۰۰ تا ۴۰۰ نانومتری جهت مقایسه خلق کردند.

در تست‌های آزمایشگاهی بعد از یک روز، سطوح ۲۳ نانومتری کاهش ۱۵ درصدی از تولید
پروتئینی که سلول‌های سرطان سینه درون‌پوش به آن متکی هستند (VEGF) در مقایسه با
سطحی که بدون اصلاحات سطحی بود، داشتند. این سطح ۲۳ نانومتری هنگامی که با کاشت‌های
اصلاح شده ۳۰۰ تا ۴۰۰ نانومتر مقایسه شد، کاهش بیشتری در غلظت VEGF نشان داد.

این پژوهشگران جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی معتبر Nanotechnology
منتشر کرده‌اند.