جذب فرمالدهید با اصلاح شیمیایی نانوذرات آلومینا

پژوهشگران دانشگاه بوعلی سینا همدان و دانشگاه آزاد اسلامی تاکستان، توانستند نانوجاذبی را برای حذف ‏فرمالدهید از منابع آبی تولید کنند. ‌شناسایی این ماده سرطان‌زا در منابع زیست‌محیطی با دشواری‌هایی همراه ‏است.‏

‎ پژوهشگران دانشگاه بوعلی سینا همدان و دانشگاه آزاد اسلامی تاکستان، توانستند نانوجاذبی را برای حذف ‏فرمالدهید از منابع آبی تولید کنند. ‌شناسایی این ماده سرطان‌زا در منابع زیست‌محیطی با دشواری‌هایی همراه ‏است.‏

 

فرمالدهید به عنوان یکی از مواد پرکاربرد، سالانه بیش از ۱۰ میلیون تن در سراسر جهان تولید می‌شود و به ‏عنوان ترکیب بسیار سمی و سرطان‌زا نیز شناخته شده است.

 

این ماده طی فرآیند تولید، مصرف در صنایع ‏مختلف و یا بر اثر عوامل دیگر می‌تواند به محیط راه پیدا کند. ‌‌شناسایی و جداسازی این ماده سرطان‌زا در منابع ‏زیست‌محیطی به علت خواص شیمیایی با دشواری‌هایی همراه است.‏

 

پژوهشگران این کار تحقیقاتی، با توجه به نیاز تولید موادی با قابلیت حذف فرمالدهید، با مطالعاتی که بر ‏روی عوامل موثر بر واکنش‌پذیری نانوذرات آلومینا داشتند؛ توانستند با گرافت‌کردن ۲و۴-دی نیترو فینیل ‏هیدرازین بر روی نانوذرات آلومینا به این امر دست یابند. آنان نمونه سنتز شده و نمونه آلومینا بدون گرافت را ‏در یک محیط آلوده به غلظت مشخصی از فرمالدهید قرار داده و میزان جذب فرمالدهید را با هم مقایسه کردند.

 

‏با توجه به مشاهداتی که طی این پژوهش انجام گرفت؛ مشاهده شد که حضور نانوذرات آلومینا به تنهایی در ‏محیط، هیچ تغییری در غلظت فرمالدهید ایجاد نمی‌کند. پژوهشگران به منظور بهبود واکنش‌پذیری نانوذرات ‏آلومینا، واکنش‌گر ۲و۴-نیترو فنیل هیدازین را با نانوذرات آلومینا گرافت کردند و مشاهدات خود را گزارش ‏دادند. آنان در مشاهدات خود به این نتیجه رسیدند که گرافت‌شدن این دو با هم باعث جذب فرمالدهید از محیط ‏آلوده تا ۹۹ درصد می‌شود.‏

 

همچنین در این کار تحقیقاتی تأثیر عوامل مختلفی از جمله ‏pH‏ و زمان تماس محیط آلوده با نانوذرات ‏آلومینای گرافت‌شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی‌ها نشان داد که ‏pH‏‌های بالا باعث تجزیه فرمالدهید ‏و در نتیجه کاهش غلظت فرمالدهید در محیط می‌شود که این امر باعث کاهش بازده جذب و تداخل در فرآیند ‏جذبی می‌گردد. آنان ‏pH=7‎‏ را بهینه‌ترین محیط برای بازده بالا گزارش دادند.

 

یکی دیگر از نتایج این ‏تحقیقات عدم تأثیر محسوس وجود غلظت بالای یون‌های مختلف از جمله کلسیم و سدیم بر توانایی جذب ‏نانوذرات آلومینای گرافت شده بود.‏

 

این کار تحقیقاتی که به‌وسیله‌ی دکتر عباس افخمی با همکاری دکتر طیبه مدرکیان از دانشگاه بوعلی سینا ‏همدان و آقای دکتر حسن باقری از دانشگاه آزاد اسلامی تاکستان صورت گرفته است در مجله ‏Desalination‏ (جلد ۲۸۱، ۱۷ اکتبر سال ۲۰۱۱) منتشر شده است. علاقمندان می‌توانند متن مقاله را در ‏صفحات ۱۵۱ الی ۱۵۸ همین شماره مشاهده نمایند.‏ ‎
 

‎ ‎ ‎ ‎‎