نانوذرات حامل siRNA رشد سرطان را متوقف می‌کنند

یک نانوذره حمل‌کننده دارو که توسط پژوهشگران در آمریکا تولید شده است، وسیله‌ای برای انتقال مولکول‌های تداخل‌کننده کوچک RNA (siRNA) است. این نانوذره در طی آزمایش‌های بالینی بر روی انسان اثرات بهبوددهنده‌ای برای سرطان‌های سر و گردن نشان داده است.

یک نانوذره حمل‌کننده دارو که توسط
پژوهشگران در آمریکا تولید شده است، وسیله‌ای برای انتقال مولکول‌های
تداخل‌کننده کوچک RNA (siRNA) است. این نانوذره در طی آزمایش‌های بالینی بر
روی انسان اثرات بهبوددهنده‌ای برای سرطان‌های سر و گردن نشان داده است.

 

8809.jpg

 

 

دانگ شین از دانشگاه اموری و مارک داویس از
موسسه فناوری کالیفرنیا این مطالعات را انجام داده‌اند. داروهایی که بر
مبنای فناوری siRNA می‌باشند برای متوقف کردن تولید پروتئین‌های خاصی که در
بیماری‌هایی نظیر سرطان دخالت دارند، طراحی می‌شوند. دکتر داویس و همکارش
مدت مدیدی است که در تلاشند تا از نانوذراتی که تومورها را هدف می‌گیرند
برای محافظت مولکول‌های siRNA در مقابل تخریب استفاده نموده و آنها را در
جایی از بدن که مورد نیاز است، انتقال دهند.

گروه دکتر داویس در گذشته نانوذره‌ای طراحی کرده بود که یک عامل siRNA که
پروتئینی به نام RRM2 را هدف می‌گیرد را درون خود حمل می‌کند. این محققان
برای افزایش تاثیرگذاری این ذرات علیه سرطان سر و گردن در این مطالعه با
گروه دکتر شین یک گروه تحقیقاتی تشکیل داده‌اند. زمانی که RRM2 در این نوع
تومور تحریک گردد، نقش فعالی را در توسعه سرطان و مقاومت در برابر دارو
ایفا می‌نماید.

آزمایش‌های اولیه بر روی سلول‌های سرطان سر و گردن که در ظرف کشت پرورش
یافته‌اند نشان می‌دهد که این ساختار وارد سلول‌های تومور شده و در نتیجه
رشد آنها را متوقف کرده است. این پژوهشگران نتایج مشابهی را در استفاده
دارو بر روی سلول های کشت شده سرطان ریه مشاهده نموده‌اند. آنها براساس این
یافته‌ها نانوذرات حامل siRNA خود را در مورد سرطان سر و گردن انسان بر روی
موش به عنوان مدل آزمایش نموده‌اند.

یک بار تزریق دارو موجب توقف تولید RRM2 به مدت حداقل ۱۰ روز و حضور
نانوذره درون تومور به مدت ۳ روز می شود. ۴ بار تزریق در طول ۱۰ روز موجب
نابودی مقدار قابل‌توجهی از سلول های سرطانی و کاهش چشمگیر پیشرفت تومور می
گردد.

این پژوهشگران تاکید کرده‌اند که در طول درمان هیچگونه اثرات مضر یا
تغییراتی در وزن بدن مشاهده نکرده‌اند. آنها همچنین نشان داده‌اند که این
دارو هیچ اثری بر تولید RRM2 در کبد ندارد.

این پژوهشگران جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌‌ی Journal of
Controlled Release منتشر کرده‌اند.