|
محققان بیمارستان بریگام و زنان (BWH) اولین گروهی هستند که طراحی منطقی
دارو را با نانوشیمی ابرمولکولی ترکیب کرده و از آن در درمان سرطان استفاده
کرده‌اند.
شیمی ابرمولکولی به‌معنی تولید سامانه‌های پیچیده شیمیایی با استفاده از
واحدهای ساختمانی مولکولی است. محققان BWH از این روش‌ها برای ایجاد
نانوذراتی استفاده کرده‌اند که در حین دارا بودن سمیت پایین، فعالیت
ضدتوموری بالایی روی سرطان سینه و رحم از خود نشان می‌دهند.
شیلادیتیا سنگوپتا، استادیار مهندسی زیستی BWH و نویسنده ارشد مقاله مربوط
به این کار می‌گوید: «این کار فراتر از استفاده از فناوری نانو به‌عنوان
حامل‌های رسانش داروست و در حقیقت در حوزه مهندسی مجدد خود دارو و تبدیل آن
به نانودارو قرار می‌گیرد».
محققان در این کار از سیس‌پلاتین به‌عنوان داروی ضدسرطان استفاده کرده‌اند.
آنها یک نانوذره سیس‌پلاتینی طراحی کرده‌اند که حاوی اجزای مختلفی است؛ از
جمله این اجزا می‌توان به پلاتین دو ظرفیتی منحصر به‌فردی اشاره کرد که به
یک پایه کلسترولی پیوند یافته است. این طراحی محیطی برای نانوذرات فراهم
می‌آورد که بتوانند در آن به شکلی موثر آرایش یابند.
یافته‌های محققان نشان می‌دهد که این نانوذرات جدید در محیط برون‌تنی و در
مقایسه با کربوپلاتین یا سیس‌پلاتین موثرتر عمل کرده و در شرایط مقاوم به
سیس‌پلاتین فعالیت خود را حفظ می‌کنند.
سنگوپتا می‌گوید: «در ۳۰ سال گذشته تنها سه داروی مبتنی بر پلاتین وجود
داشته است که استفاده از آنها در تمام انواع سرطان‌ها مورد تأیید بوده است.
یک داروی پلاتینی چهارم که به‌صورت اختصاصی در تومور جمع شده، قدرت درمانی
بیشتری داشته و در حین حال از ایمنی بیشتری برخوردار باشد، می‌تواند اثر
مثبت زیادی بر شیمی‌درمانی بر جای بگذارد».
با در نظر داشتن این نکته که داروهای شیمی‌درمانی مبتنی بر پلاتین در خط
مقدم مبارزه با بسیاری از انواع سرطان‌ها قرار دارند، محققان بر این باورند
که افزایش کارایی و کاهش سمیت این طراحی جدید منجر به تولید نسل بعدی
داروهای ضدسرطان شود.
جزئیات این کار در Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر
شده است.
|
