چهارشنبه, ۱ شهریور ۱۳۹۱

دارورسانی با استفاده از نانوذرات حاوی چربی

پژوهشگران دانشگاه سیدنی استرالیا موفق به
ساخت نانوذراتی شدند که احتمالا بتواند در درمان سرطان ریه مفید باشد. این
گروه تحقیقاتی در تازه‌ترین مطالعات خود نانوذراتی تولید کرده‌اند که به
تومورها حمله می‌کند و در عین حال آسیبی به سلول‌های سالم نمی‌رساند
بنابراین در درمان سرطان کمترین اثرات جانبی را خواهد داشت.
درون این نانوذرات از چربی‌هایی پر شده است که در صورت قرار گرفتن در میدان
مغناطیسی فعال می‌شوند. وجسیچ کرزانوسکی، رهبر این تیم تحقیقاتی در دانشکده
داروسازی دانشگاه سیدنی می‌گوید زمانی که میدان مغناطیسی روی این نانوذرات
پارامغناطیس اعمال می‌شود، چربی درون آن را ذوب می‌کند در نتیجه دارو از
میان نانوذرات آزاد می‌شود. سیستم جدیدی که ما طراحی کردیم بر یکی از
بزرگترین چالش‌ها در مسیر درمان سرطان غلبه می‌کند، این چالش اثرات جانبی
دارو است برای مثال برهمکنش ناخواسته میان دارو و بافت‌های سالم بسیار مشکل
آفرین است. در این سیستم جدید دارو درون چربی پنهان شده است بنابراین تا
زمانی که به سلول‌های سرطان نرسیده باشد، رها نمی‌شود در نتیجه سلول‌های
سالم از گزند دارو در امان بوده و آسیب نمی‌بینند.

وجسیچ کرزانوسکی می‌افزاید ما می‌تواند هر
زمان که مایل بودیم فرآیند رهاسازی دارو را آغاز کنیم زیرا فرمولاسیون
سیستم به‌نحوی است که به گرما حساس است. با استفاده از یک محرک خارجی، نظیر
میدان الکترومغناطیسی، می‌توان این سیستم را تحریک کرد و در نتیجه دمای آن
را افزایش داد با این کار سیستم دارورسانی فعال شده و دارو رها می‌شود.
وجسیچ کرزانوسکی می‌گوید در زیر میکروسکوپ می‌توان تاثیر میدان مغناطیسی را
مشاهده کرد، این میدان موجب تکان خوردن نانوذرات ابرپارامغناطیس می‌شود این
حرکت‌ها باعث گرم شدن و شکستن آنها شده و در نهایت داروی درون نانوذرات رها
می‌شود. از آنجایی که این نانوذرات دارای خواص ابرمغناطیسی هستند بنابراین
می‌توان آنها را با استفاده از مغناطیس به محل تومور هدایت کرد.
پاول یانگ استادیار موسسه تحقیقات پزشکی وول‌کوک می‌گوید این کار موجب
می‌شود تا مهندسی ذرات با پزشکی ادغام شود. یانگ می‌گوید سیستمی که ما
ارائه کردیم دارای کاربردهای متعددی است از آن می‌توان در هرکجایی که نیاز
است با محرک خارجی دارو آزاد شود استفاده کرد.
یکی از ویژگی‌های این سیستم آن است که از مواد حساس به دما در آن استفاده
شده است بنابراین می‌توان ساختار آن را طوری طراحی کرد که در دماهای مختلف
رهاسازی انجام شود. این موضوع برای سیستم‌های رهاسازی چنددارویی بسیار مهم
است سیستم‌هایی که داروهای مختلف باید در زمان‌های مختلف رهاسازی شود.