پژوهشگران آمریکایی از نانوذرات مغناطیسی حاوی لیگندهای ویژه استفاده کردند تا با استفاده از آنها پروتئین‌های ویژه‌ای را در سلول‌های زنده مشاهده کنند. این راهبرد می‌تواند برای شناسایی لیگندهای ویژه‌ای که به یک پروتئین می‌چسبند استفاده شود. این روش می‌تواند به درک بهتر برهمکنش میان دارو و اندامک هدف درون سلول زنده کمک شایانی کند. این گروه تحقیقاتی از نانوذرات مغناطیسی به عنوان ابزاری برای کنترل توزیع، جهت گیری و تجمع پروتئین‌ها استفاده کردند.
چیدمان پروتئین‌ها درون سلول
| پژوهشگران آمریکایی از نانوذرات مغناطیسی حاوی لیگندهای ویژه استفاده کردند تا با استفاده از آنها پروتئین‌های ویژه‌ای را در سلول‌های زنده مشاهده کنند. این راهبرد می‌تواند برای شناسایی لیگندهای ویژه‌ای که به یک پروتئین می‌چسبند استفاده شود. این روش می‌تواند به درک بهتر برهمکنش میان دارو و اندامک هدف درون سلول زنده کمک شایانی کند. این گروه تحقیقاتی از نانوذرات مغناطیسی به‌عنوان ابزاری برای کنترل توزیع، جهت گیری و تجمع پروتئین‌ها استفاده کردند. درک بهتر و عمیق‌تر عملکرد پروتئین‌ها درون سلول بسیار ضروری است این کار به دانشمندان کمک می‌کند تا راه‌های جدیدی برای شناسایی و درمان بیماری‌ها پیدا کنند. اولین چالش در این مسیر آن است که جای پروتئین را در بدن پیدا کرده و چگونگی عملکرد آن را مشخص کنیم. این موضوع به‌دلیل فراوانی پروتئین‌ها در بدن بسیار دشوار است. برای حل این مشکل، بینگ سو و همکارانش از دانشگاه براندیس، کمپلکس نانوذره‌ای طراحی کرده‌اند که می‌تواند به‌عنوان یک ایستگاه برای پروتئین‌های ویژه‌ای ایفای نقش کند. این تیم تحقیقاتی سطح این نانوذرات اکسید آهن را با استفاده از لیگندهای گلوتامین و تری‌متوپریم پوشش دادند این لیگندها به سطح پروتئین مشخصی می‌چسبد. در این پروژه، پروتئین مورد نظر پروتئین فلورسانت سبز است که به سطح نانوذرات می‌چسبد. با چسبیدن پروتئین به سطح نانوذرات، این پروتئین‌ها به‌صورت خوشه‌ای در می‌آیند و در نهایت سیگنال‌های فلورسانتی را ایجاد می‌کنند. با استفاده از میکروسکوپ فلورسانس کنفوکال می‌توان این سیگنال‌ها را مشاهده کرد. |
 |
| واسودوان بیجو، یکی از متخصصان موسسه ملی علم وفناوری صنایع پیشرفته که از نانوساختارها برای تصویربرداری زیستی استفاده می‌کند، می‌گوید در این پروژه از برهمکنش مولکولی و جوش خوردن پروتئین‌ها توسط نانوذرات اکسید آهن استفاده شده است این روش برای جمع آوری پروتئین‌ها بسیار مناسب است همچنین از این روش برای درک اختلالات عاملی و ساختاری در سطح مولکولی می‌توان استفاده کرد. هدفگیری پروتئینی با این روش اولین بار است که انجام می‌شود کاربردهای واقعی آن نیز به‌زودی مشخص می‌شود. با اعمال یک میدان مغناطیس خارجی می توان نانوذرات را دستکاری کرد و از آن برای مطالعه پدیده‌های دیگر استفاده نمود. برای مثال نیروی مغناطیسی با ارگانیسم‌های مختلف برهمکنش می‌دهند همانطور که پرندگان از میدان مغناطیسی زمین برای یافتن سمت و سوی صحیح در مهاجرتها استفاده می‌کنند، مشابه آن نیز می‌تواند برای پروتئین‌ها اتفاق بی‌افتد. |
