استفاده از نانوذرات و RNA برای درمان سرطان

محققان آمریکایی با استفاده از رشته‌های کوچک RNA و نانوذرات موفق به کنترل
رشد تومورهای سرطان رحم در موش شدند. ادامه این تحقیقات می‌تواند منجر به
روش‌های جدید درمان سرطان شود.

با توالی سنجی ژنوم‌های سلول سرطانی، دانشمندان موفق به شناسایی تعداد
زیادی ژن شدند که در سلول‌های سرطانی جهش یافته، گم شده و با کپی شده‌اند.
این یافته به محققان کمک می‌کند تا تاثیر داروهای ضد سرطان را در بدن رصد
کنند اما تست همه این ژن‌ها کاری زمان‌بر است. برای افزایش سرعت کار،
پژوهشگران موسسه فناوری ماساچوست موفق به ساخت RNAهای حاوی نانوذرات شدند
که می‌تواند نمایش داروهای جدید را در موش تسریع کند. در اولین تحقیقات خود،
محققان نشان دادند که نانوذراتی که به نوعی پروتئین موسوم به ID4 می‌چسبد
می‌تواند تومورهای موجود در رحم موش را کوچک کند.

جزئیات مربوط به ساخت این نانوذرات در نشریه Science Translational
Medicine به چاپ رسیده است. سانگیتا باگیتا از محققان این پروژه می‌گوید
چیزی که ما تلاش کردیم بسازیم سیستمی است که با استفاده از آن می‌توان ژنوم
موجود در موش را دسته بندی و در نهایت آنها را اولویت بندی کرده تا در
سیستم‌های دارورسانی مورد هدف قرار گیرد.

ویلیام هون از مدرسه پزشکی هاروارد روی این پروژه که پروژه آشیل موسوم است
کار می‌کند او در این پروژه از اطلاعات به‌دست آمده از مطالعات دیگری که در
موسسه ملی سرطان به‌دست آمده استفاده کرده است، این اطلاعات اهداف جدیدی را
برای داروهای ضدسرطان معرفی می‌کند. از میان این اهداف، تعدادی پروتئین
هستند که به آنها پروتئین‌های غیرقابل دارورسانی گفته می‌شود دلیل این نام‌گذاری
آن است که این پروتئین‌ها فاقد آنزیم لازم برای متوقف کردن فعالیت‌شان
هستند. این نانوذرات طوری طراحی شده‌اند که می‌توانند RNA های کوچک را
رهاسازی کرده و یک ژن ویژه را غیرفعال کند. با این کار می‌توان پروتئین‌های
غیرقابل دارورسانی را تحت تاثیر قرار داد.

در این پروژه محققان ژن‌هایی را که موجب از بین بردن سلول‌های سرطان رحم می‌شود،
آزمایش کردند. یکی از مراحل مهم در شناسایی داروی خوب این است که ببینیم
این ژن در حین رشد تومور چگونه عمل می‌کند اما این فرآیند گاهی ۴ سال طول
می‌کشد. یکی از راه‌های حل این مشکل استفاده از RNA تداخلی است، به‌طوری که
رشته‌های کوتاه RNA به RNA پیغامبر می‌چسبند، RNAهایی که دستورالعمل ساخت
پروتئین را از هسته سلول به تمام سلول می‌برند. با این کار مولکول RNA
پیغامبر خاموش شده و در نتیجه عمل ساخت پروتئین مورد نظر انجام نمی‌شود.

از اواخر دهه ۱۹۹۰، که RNA تداخلی کشف شد، دانشمندان همواره به‌دنبال
استفاده از آن برای درمان سرطان بوده‌اند.