از بین بردن سلول‌های سرطانی با نانوذرات پلیمری

محققان آمریکایی موفق به ارائه روشی برای تولید نانوذرات
پلیمری شدند که هم می‌تواند به‌عنوان حمل کننده و هم ماده گرما دهنده در از
بین بردن سرطان روده مورد استفاده قرار گیرد.

محققان مرکز پزشکی ویک
فورست باپتیست موفق به اصلاح نوعی پلیمر رسانای الکتریکی شدند که در حوزه
انرژی خورشیدی بسیار پرکاربرد است. این گروه با اصلاح این پلیمر موفق
شده‌اند تا آن را به نوعی تغییر دهند که بتوان در حوزه پزشکی استفاده کرد.
این پلیمرها به‌صورت نانوذرات ساخته شده است به‌طوری که با تابش پرتو مادون
قرمز، تولید گرما کرده و سلول‌های سرطان روده را از بین می‌برد. این پروژه
توسط نیکول لوی پلی‌آکینیکو، استادیار جراحی پلاستیک این مرکز با همکاری
محققانی از دانشگاه ویک فورست انجام شده است. نتایج این پژوهش در نشریه
Macromolecular Bioscience به چاپ رسیده است.

لوی پلی‌آکینیکو و
همکارانش موفق به ارائه فرمولاسیون جدیدی برای ساخت این پلیمر شدند، پلیمری
که می‌تواند در حوزه پزشکی مورد استفاده قرار گیرد. این پلیمر در آب
به‌راحتی متفرق می‌شود در نتیجه با تابش پرتو مادون قرمز می‌توان در آن
گرما ایجاد کرد. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد در صورت افزودن نانوذرات
پلیمری به سلول‌های سرطان روده و تابش ۵ دقیقه‌ای پرتوهای مادون قرمز، ۹۵
درصد از سلول‌های سرطانی از بین می‌روند. لوی پلی‌آکینیکو می‌گوید نتایج
این پژوهش ثابت کرد که چگونه تحقیقات انجام شده در حوزه مهندسی مواد
می‌تواند  موجب یک پیشرفت در حوزه پزشکی شود.

این گروه تحقیقاتی
نشان داد که این نانوذرات پلیمری قادرند چندین بار گرم و سرد شده و دوباره
مورد استفاده قرار گیرند بدون این که عملکرد آنها دستخوش تغییر شود. این
پلیمرها نسبت به نانوذرات فلزی از مزایایی برخوردار است. نانوذرات فلزی در
طول فرآیند گرم شدن دچار تغییر شکل شده و کارایی گرمایی خود را از بین
می‌برند.

چالشی که در استفاده از پلیمرهای رسانا در بخش درمان وجود دارد
این است که این پلیمرها می‌توانند طیف وسیعی از طول موج‌های مادون قرمز را
جذب کنند. کریستوفر مک نیل، محقق پسادکترا در این دانشگاه می‌گوید ما
تعمداً از این نانوذرات استفاده کردیم برای این که طیف محدودی از طول موج
را جذب می‌کنند. این نانوذرات به ابعاد ۵۰ تا ۶۵ نانومتر هم می‌توانند
به‌عنوان حمل کننده زیستی عمل کنند و هم نقش گرم کننده را به‌عهده دارند.

علاوه‌براین این نانوذرات پلیمری، ترکیب آلی بوده و هیچ اثر سمی روی بدن
ندارد بنابراین نگرانی از اثرات جانبی را به حداقل می‌رساند. البته برای
این که بتوان از این نانوذرات با اطمینان بالا در بخش سلامت استفاده کرد
تحقیقات بیشتری لازم است.