استفاده از نانوالیاف برای زدایش سولفور از سوخت

ترکیبات گوگرددار دو اثر منفی در سوخت‌ها به‌همراه دارند: اول این
که موجب رها شدن گازهای سمی می‌شوند و دوم این که به فلزات موجود در
کاتالیست آسیب می‌رسانند. این ترکیبات معمولا با استفاده از عملیات سیالی
از سوخت‌ها زدوده می‌شوند. برای این کار باید سوخت سرد شده و دوباره گرم
شود که این موضوع هم دشوار بوده و هم کارایی سوخت را کاهش می‌دهد.

برای حل این
مشکلات، محققان از جاذب اکسید فلزی جامد استفاده کردند البته این جاذب‌ها
نیز مشکلات خود را دارا هستند برای مثال فرآیند زدایش در دمای بالا اتفاق
می‌افتد بنابراین باید سوخت را گرم کرد که این امر محدودیت‌های پایداری
به‌دنبال دارد.

تحقیقات پیشین نشان داده بود که سولفورها در سطح اکسید
فلزی جامد به خوبی جذب می‌شوند بنابراین این تیم تحقیقاتی به‌دنبال ساخت
ماده‌ای با بیشترین مساحت سطحی بودند. این گروه ذرات تیتانات روی را روی
نانوالیاف نشست دادند، نانوالیاف دارای مساحت سطحی بالایی بوده و فعالیت
مناسبی دارند.

نانوالیاف نسبت به مواد توده‌ای عملکرد بهتری دارند
به‌طوری که می‌توان از آنها استفاده کرد تا تمام سولفور موجود در سوخت را
جدا نمود با این کار فضای کمتری مورد نیاز است. این مواد پایداری بالایی
داشته و بعد از چند بار استفاده هنوز قابل استفاده مجدد هستند. از دیگر
مزیت‌های این سیستم آن است که دچار سوختگی نمی‌شود. جین می‌گوید
نانوساختارهای ما نمی‌سوزند، آنها را می‌توان در شرایط مختلف قرار داد بدون
این که کارایی خود را از دست بدهند. این گروه به‌دنبال بهبود خواص ساختاری
این نانوالیاف است.