نگرانی‌ها پیرامون اثرات سمی نانولوله‌های کربنی موجب شده تا محققان به مطالعه این ساختارها بپردازند. در تحقیقاتی که اخیرا در نشریه Angewandte Chemie به چاپ رسیده است، نشان داده شده که نانولوله‌های کربنی دست نخورده که طول بلندی دارند دارای اثراتی نظیر آزبست هستند. اگر سطح این نانولوله‌ها اصلاح شوند یا طول آنها به زیر یک حدی کاهش یابد آنگاه اثرات سمی آن کاهش می‌یابد.
روش‌هایی برای کاهش سمّیت نانولوله‌های کربنی
نگرانی‌ها پیرامون اثرات سمی نانولوله‌های کربنی موجب شده تا محققان به مطالعه این ساختارها بپردازند. در تحقیقاتی که اخیرا در نشریه Angewandte Chemie به چاپ رسیده است، نشان داده شده که نانولوله‌های کربنی دست نخورده که طول بلندی دارند دارای اثراتی نظیر آزبست هستند. اگر سطح این نانولوله‌ها اصلاح شوند یا طول آنها به زیر یک حدی کاهش یابد آنگاه اثرات سمی آن کاهش می‌یابد.
نانولوله کربنی اولین بار در دهه ۱۹۹۰ شناسایی شد. این ماده را می‌توان به‌صورت شیمیایی اصلاح کرد و از آن به‌عنوان حامل دارو شیمی‌درمانی استفاده کرد. همچنین می‌توان برچسب‌های فلورسانس به این ترکیبات اضافه کرد یا اسیدهای نوکلئیک را درون این ساختارها وارد کرد. با این کار دامنه کاربرد نانولوله‌های کربنی افزایش می‌یابد.
از سوی دیگر نانولوله‌های کربنی اصلاح شده می‌تواند به‌عنوان سوزن عمل کرده و غشاء سلولی را سوراخ کند با این کار نانولوله تبدیل به نانوسوزن می‌شود. از این نانوسوزن می‌توان برای تزریق و وارد کردن دارو و عوامل تشخیصی به‌درون سیتوپلاسم سلول استفاده کرد.
در کنار این ویژگی‌ها و کاربردهای گوناگون نانولوله‌های کربنی، نگرانی‌هایی مبنی بر اثرات سمی این نانولوله‌ها وجود دارد. یکی از مهمترین نگرانی‌ها در باره نانولوله‌ها در سال ۲۰۰۸ مطرح شد که به موجب آن نانولوله‌های کربنی می‌توانند باعث بروز سرطان شوند. نتایج برخی آزمایشات نشان داد که اگر نانولوله‌های کربنی اصلاح نشده به بدن موش تزریق شود آنگاه این نانولوله‌ها موجب نوعی پاسخ غیرمعمول در بدن موش می‌شود پاسخی که شباهت بسیاری به عکس العمل بدن در هنگام مواجه با آزبست دارد.
در مقاله‌ای که محققان به چاپ رساندند نشان دادند که اگر نانولوله‌های کربنی اصلاح سطحی شوند دیگر سمی نخواهند بود. البته همه نوع اصلاح شیمیایی موجب از بین رفتن سمیت نانولوله‌ها نمی‌شود. تنها اصلاحاتی که موجب کاهش اندازه نانولوله‌های کربنی شود بدون این که موجب متجمع شدن آن شود می‌تواند اثرات سمی نانولوله‌ها را کاهش دهد.
کوستاس کوستارلوس رهبر این تیم تحقیقاتی از دانشگاه UCL با همکاری آلبرتو بیانکو از CNRS فرانسه و ماریزو پراتو از دانشگاه تریست ایتالیا روی این پروژه کار می‌کنند. کوستارلوس می‌گوید از نظر ساختاری شباهت‌هایی میان نانولوله کربنی و آزبست وجود دارد که موجب می‌شود نگرانی‌هایی درباره استفاده از نانولوله کربنی وجود داشته باشد. کاری که ما در این پروژه انجام دادیم این بود که طراحی جدیدی برای تولید نانولوله‌های بی‌خطر ارائه کردیم این کار هم با اصلاح شیمیایی و هم با استفاده از کوچک کردن اندازه نانولوله‌ها قابل انجام است.
