تولید دارو در مقیاس نانومتری برای درمان سرطان

اخیرا روشی برای رهاسازی DNA و RNA درون یک سلول سرطانی ارائه شده است. در این روش از مولکول‌های چربی در مقیاس نانو استفاده می‌شود. اثر بخشی این روش بیشتر از روش‌های پیشین است.

اخیرا روشی برای رهاسازی DNA و RNA درون یک سلول سرطانی
ارائه شده است. در این روش از مولکول‌های چربی در مقیاس نانو استفاده
می‌شود. اثر بخشی این روش بیشتر از روش‌های پیشین است.

پزشکی مدرن
به‌دنبال این است که از داروهای کوچک استفاده کند داروهایی حاوی مسکن‌هایی
نظیر آسپرین و آنتی‌بیوتیک‌هایی نظیر پنی‌سیلین هستند. این دارو طول عمر
بشر را افزایش می‌دهند. اخیرا محققان روشی یافته‌اند که با استفاده از آن
می‌توان رهاسازی دارو در مقیاس نانو انجام داد که این روش کارایی بیشتری
نسبت به روش‌های پیشین دارد. با رهاسازی DNA و RNA درون یک سلول خاص،
می‌توان به‌صورت خاص یک ژن را روشن یا خاموش کرد. از سوی دیگر یک سیستم
نانومقیاس درون بدن قرار می‌گیرد که می‌تواند امکان ردیابی دارو را در
بافت‌های خاصی فراهم کند همچنین این سیستم می‌تواند در یک دوره زمانی تعریف
شده رهاسازی را انجام دهد.

filereader.php?p1=main_466a13cd0c222cbbc

دانیل آندرسون از موسسه فناوری ماساچوست و از محققان این پروژه می‌گوید
هرروز درک دانشمندان از پایه و اساس بیماری‌ها بیشتر می‌شود در حال حاضر
مشخص شده است که ژن‌های ویژه‌ای می‌توانند برای درمان یک بیماری مفید
باشند. اما سوال اینجاست که ما چگونه می‌توانیم از این مزیت استفاده کنیم؟

محققان این پروژه روش تازه‌ای برای رهاسازی DNA و RNA به‌درون سلول‌های هدف
ارائه کردند. آنها از این روش برای درمان سرطان استفاده کردند البته این
رهاسازی ژن می‌تواند برخی از عواملی را که موجب آسیب دیدن ژن می‌شود را
کنترل کند. اندرسون می‌گوید ژن‌های متعددی هستند که ما فکر می‌کنیم باید
خاموش یا روشن شوند این کار، نوعی  درمان محسوب می‌شود.

یک روش
مرسوم این است که از RNAi برای تغییر و تنظیم بیان ژن استفاده کرد. siRNA
می‌تواند پیش از این که RNA پیامبر موجب تولید پروتئین شود، آن را از بین
ببرد. پژوهشگران امیدوارند که siRNA دلخواه خود را درون سلول‌های مورد نظر
رهاسازی کنند.

برای این کار محققان این پروژه از موادی موسوم به
لیپیدوید استفاده کردند که مولکول‌های چربی بوده که قادر به رهاسازی siRNA
است. نتایج این پروژه نشان داد که این سیستم می‌تواند siRNA را در سلول
سرطانی رهاسازی کرده و موجب کوچک شدن تومور سرطانی در حیوانات شود. در حال
حاضر محققان در حال تست این سیستم روی انسان هستند. همچنین این گروه
تحقیقاتی از روشی موسوم به اوریگامی اسید نوکلئیک استفاده کردند تا DNA و
RNA را به شکل دلخواهی تا کنند و از آن برای درمان سرطان استفاده کنند.

این تیم تحقیقاتی در سال ۲۰۱۲ نشان داد که نانوذرات DNA تاشده که با
مولکول‌های فولات برچسب زده شده می‌تواند گیرنده‌های فولات بیشتری روی سطح
سلول‌های سالم ایجاد کند.