پژوهشگران دانشگاه استنفورد برای اولین بار نشان دادند که می‌توان نوسان‌کننده‌های نوری را به‌درون سلول وارد کرد بدون این که سلول دچار آسیبی شود. این گروه تحقیقاتی معتقداند که این یافته اخیر می‌توان مسیرهای تازه‌ای به‌سوی مطالعات سلولی باز کند.
ساخت حسگر زیستی نشر کننده نور
پژوهشگران دانشگاه استنفورد برای اولین بار نشان دادند که می‌توان نوسان‌کننده‌های نوری را به‌درون سلول وارد کرد بدون این که سلول دچار آسیبی شود. این گروه تحقیقاتی معتقدند که این یافته اخیر می‌توان مسیرهای تازه‌ای به سوی مطالعات سلولی باز کند.
یافته‌های اخیر پژوهشگران دانشگاه استنفورد نشان می‌دهد که می‌توان به زودی پیمایشگرهای نشر نوری را وارد سلول کرد. این پیمایشگرها به‌قدری کوچک هستند که وارد سلول می‌شوند بدون این که آسیبی به سلول وارد شود. به این حوزه، بیوفوتونیک گفته می‌شود که محل تلاقی رشته‌های پزشکی، زیست شناسی و مهندسی است. این گروه نتایج یافته‌های خود را در نشریه Nano Letters به چاپ رساندند.
محققان به این دستگاه جدید نانوپرتو می‌گویند که از یک ورق فولاد متخلخل تشکیل شده است. طول این ورق چند میکرون و پهنای آن چند صد نانومتر می‌باشد ضخامت آن نیز در ابعاد نانومتری است. حفره‌های موجود در سطح این ساختار، به‌صورت آیینه وظیفه تشدید نور را دارد که به آن حفره‌های فوتونیکی گفته می‌شود. این ساختار واحد سازنده ال‌ای‌دی‌ها و لیزرهای نانومقیاس است.
جیلنا وکوویچ از محققان این پروژه می‌گوید این دستگاه شبیه حفره‌های فوتونیک است که از آن می‌توان در مطالعه فیزیک بنیادین و نانولیزرها استفاده کرد.
در سطح سلولی، نانوپرتو می‌تواند مانند یک سوزن عمل کرده و به‌درون دیواره سلولی نفوذ کند بدون این که دیواره زخمی شود. زمانی که این دستگاه وارد سلول شد شروع به تابش می‌کند که از این پدیده می‌توان استفاده‌های متعددی کرد. پیش از این نانوسیم و نانولوله کربنی وارد سلول شده بود اما این اولین باری است که چنین سیستم پیچیده‌ای وارد سلول می‌شود.
در این پروژه محققان سلول‌های سرطان پرستات را مورد مطالعه قرار دادند. از این پیمایشگر برای تشخیص انواع دی‌ان‌ای و آر‌ان‌ای درون سلول استفاده می‌شود. برای این کار سطح پیمایشگر با استفاده از مولکول‌هایی نظیر آنتی‌بادی و پروتئین پوشش داده می‌شود. زمانی که زیست مولکول مورد نظر در سلول وجود داشته باشد، با سطح دستگاه برخورد کرده و روی آن جمع می‌شوند این کار موجب تغییر طول موج تابش از سطح دستگاه می‌شود که به‌راحتی قابل شناسایی است.
محققان این پروژه می‌گویند از این سیستم می‌توان برای مطالعه روزانه یک سلول استفاده کرد و به‌صورت دوره‌ای در طول یک هفته وضعیت زیست مولکول‌ها را در آن مورد ارزیابی قرار داد.
