یکی از مهمترین دلایل این که نانوذرات می‌توانند اثربخشی داروهای ضد سرطان را افزایش داده و اثرات سمی کمتری داشته باشند آن است که این نانوذرات در محل تومورها جمع می‌شوند و روی تمام بدن تاثیرگذار نیستند. مقوله نفوذپذیری و بقای نانوذرات درون بدن موضوع مهمی است زیرا بخشی از این نانوذرات بدون این که وارد سلول‌های هدف شوند از بدن خارج می‌شوند با این کار کارایی نانوذرات و اثربخشی آن کاهش می‌یابد. اخیرا یک گروه تحقیقاتی از موسسه ملی سرطان موفق به ارائه روشی شده است که با استفاده از آن می‌توان نفوذپذیری و بقای نانوذرات را افزایش داد به طوری که تجمع نانوذرات درون تومورها بیست برابر افزایش یابد.
افزایش کارایی سیستم رهاسازی دارویی
یکی از مهمترین دلایل این که نانوذرات می‌توانند اثربخشی
داروهای ضد سرطان را افزایش داده و اثرات سمی کمتری داشته باشند آن است که
این نانوذرات در محل تومورها جمع می‌شوند و روی تمام بدن تاثیرگذار نیستند.
مقوله نفوذپذیری و بقای نانوذرات درون بدن موضوع مهمی است زیرا بخشی از این
نانوذرات بدون این که وارد سلول‌های هدف شوند از بدن خارج می‌شوند با این
کار کارایی نانوذرات و اثربخشی آن کاهش می‌یابد. اخیرا یک گروه تحقیقاتی از
موسسه ملی سرطان موفق به ارائه روشی شده است که با استفاده از آن می‌توان
نفوذپذیری و بقای نانوذرات را افزایش داد به‌طوری که تجمع نانوذرات درون
تومورها بیست برابر افزایش یابد.
هیساتاکا کوبایاشی و همکارانش از روشی
موسوم به ایمن درمانی نوری استفاده کردند . در این روش یک آنتی‌بادی به
ترکیبات حساس به نور متصل می‌شود با این کار نفوذپذیری رگ‌های تومور افزایش
می‌یابد. این کار دو حسن دارد اول این که داروی بیشتری را می‌توان به درون
سلول‌های تومور وارد کرد، دومین حسن این روش که اهمیت بیشتری نیز دارد این
است که ابعاد تومور کاهش می‌یابد. این گروه نتایج یافته‌های خود را در
نشریه ACS Nano به چاپ رساندند.
برای ایجاد عوامل ایمن درمانی نوری، این
گروه یک آنتی‌بادی تک جزئی موسوم به پانیتومومبا را که مورد تایید سازمان
FAD آمریکا است مورد استفاده قرار دادند این آنتی‌بادی می‌تواند گیرنده
EGFR را مورد هدف قرار دهد این گیرنده مسئول بیان ژنی است که موجب اتصال
محکم عامل حساس به نور موسوم به IR700 به تومور می‌شود. یک روز بعد از
تزریق این عامل به تومور موش، محققان از پرتومادون قرمز نزدیک استفاده
کردند تا این عامل را فعال کنند. این گروه تحقیقاتی آنتی بادی که به برچسب
فلورسانس مجهز شده را به موش تزریق کردند تا بتوانند تجمع این آنتی‌بادی را
در بدن رصد کنند.
نتایج آزمایشات نشان می‌داد که افزودن این آنتی‌بادی
موجب آسیب دیدن لایه اول سلول‌های تومور شده است. با آسیب‌دیدن این
سلول‌ها، فشار خون در آنها تغییر می‌کند در نتیجه رگ‌ها باز می‌شوند این
موضوع موجب افزایش نفوذپذیری سیستم می‌شود. نتایج محققان نشان می‌دهد که
با این کار ذراتی با ابعاد ۲۰۰ نانومتر می‌توانند وارد رگ‌ها شوند. این روش
روی موش‌ها تست شد که نتیجه تزریق دارو دانوروسیبین به ۷ موش موجب شد که ۶
موش زنده مانده و تنها یکی از آن بمیرد.
